Is niet elke volwassene een mislukt kind? En zijn de knoeiers, de kunstenaars, de eeuwige probeerders, de charlatans en de krekels dan niet de mislukt mislukte kinderen? Soms, meestal op zondagavonden, wanneer ik mijn leven overschouw, bekruipt me dit soort sombere gedachten.
En dan lees ik Lennart Vanstaen, Het is mijn overtuiging dat de kracht van ieder mens schuilt in het kind-zijn. In het niet tegen zijn verlies kunnen bij een spelletje. In het neuspeuteren wanneer niemand kijkt. In de schilderwerkjes aan de klasmuur in de lagere school. Mijn fantasie, creativiteit en oog voor detail zijn daar geboren. Mijn passie en bevlogenheid voor het leven, maar ook mijn vanzelfsprekendheid, luiheid en snel opgeven; en weet ik weer dat mislukt maal mislukt gewoon jezelf zijn is.