Dit is een antwoord op de derde brief in de derde ketting van Flessenpost. Dirk van Boxem schreef aan Anne Broeksma die aan Sylvie Marie schreef, die aan schrijverskoppel Nele Bruynooghe en Wieland Heymans van zacht bruTaal schreef. Nele schrijft nu terug.
Beste Sylvie Marie,
Wat heb ik je brief graag gelezen. Wieland had de flessenpost als eerste zien aanspoelen, maar we hebben hem samen gelezen. Een paar dagen eerder had ik hem nog een berichtje gestuurd: Sylvie Marie volgt ons op Instagram! Het uitroepteken moest mijn kinderlijke enthousiasme uitdrukken. Of hoe taal heerlijk kan tekortschieten en zo het onzegbare uitroept.
Het is hetzelfde als jij taal verknipt in gramgedichten of blij wordt van namen kunnen plakken op manieren van (metaal) vinden. Hoe heerlijk dat tekortschieten. Lepeltje lepeltje gaan liggen met de taal. Aanvoelen. Kom dichter, dichter. Het zal nooit helemaal kunnen, maar dat is niet erg. Om nieuwsgierig te blijven, blijven. Zoeken naar de juiste houding in bed, ja tot aan ons sterfbed. Over een ruglijn gaan – zo mooi in straatlichtgeel, toch? – keer op keer. Dat van buiten leren en niet moe worden. Niet gaan slapen, wel gaan liggen. Een camera of een oog of een gedicht dat registreert hoe. Wat voor schitterende ideeën heb jij!
Je spreekt ons aan. Eerst met de brief. Daarna ben ik je gaan zoeken. Op je blog. Je Instagram. Je blijft me aanspreken. Om de intimiteit die jouw taal uitdrukt voor mij. Hoe preciezer je nadert in woorden, hoe minder taal als medium nodig. Bij jou hoor ik de witruimte in poëzie. Dank je voor je brief. Ik kon het niet laten om je terug te schrijven.
Liefs,
Nele
zacht bruTaal
Aanlegplaats 