Iedereen, of toch bijna iedereen, houdt van de zee. Vindt rust in de oneindigheid, het eeuwige af en aangerol, de tenen in het zand. We zijn bij Aanlegplaats uiteraard niet vies van een maritieme metafoor, maar houden toch nog meer van tegendraadsheid en controverse.
Enter Marc Reugebrink, die vanuit Gent de zee al ziet liggen: De zee is het toppunt van onmatigheid, vind ik, met al dat water dat nergens een einde lijkt te vinden, zodat je je al de wereldkaart in herinnering moet brengen om de zekerheid te hebben dat al dat klotsen en schuimen toch ook ergens weer stopt. Misschien is het een vorm van pleinvrees, zij het een vrees waarvan ik op pleinen verder geen last heb.
En zo staat De Inwijkeling vol met boeiende meningen over steden en mensen, en onderweg zijn en ooit, ooit, ergens aankomen.
Aanlegplaats 