Joachim Stoop schrijft (onder andere) boekrecensies voor Humo, maar het is niet daarom dat we hem graag te vriend houden. Wel omdat hij er een heerlijk warrige blog op nahoudt, een blog waarin hij alle richtingen uitstuitert en schaamteloos sentimentele / van extreme liefde druipende brieven schrijft aan zijn zoontje en diens twee kleine tweelingzusjes. Heerlijk!
(En stiekem hopen we natuurlijk dat hij ook voor onze aanlegplaats een booksound (websound?) zal maken, zoals hij dat voor Lebowski doet)
De vraag is of we met het verzamelde puin opnieuw dezelfde luchtkastelen gaan bouwen of we onszelf en de wereld kunnen heruitvinden.
Aanlegplaats 