Ze schrijft niet zo veel meer op haar blog Huiverinkt, Marie Meeusen. Af en toe nog een brief aan haar overleden vader. Over het leven. De wereld. Hoe vaders nooit echt verdwijnen. En of je dat dan zou willen.
Gelukkig voor ons is er is een groot archief.
We zaten in een huis, in een straat die haar naam nog waarmaakte, en aten Nederlandse soep uit blik en een Belgisch hoofdgerecht dat uren had staan pruttelen. Bij de buren werd een vrouw in het gezicht geslagen. Misschien een mes. Sirenes, een man die de benen neemt. Ik zoek mijn lief om me vast te houden.
Nu werkt Marie in haar poëtische praktijk Anastanza voornamelijk als coach en tekstschrijver, met de kracht van verhalen als rode draad in haar werk.
Aanlegplaats 