Deze week vinden we in onze haven verschillende uitzonderingen die de regel bevestigen. Een bejaarde die niet van koffie houdt. Een bejaarde die wel van zorgclowns houdt. En een schrijver die de jackpot wint. In het lunapark. Ons genereus aangeboden door resp. Sarah De Grauwe, Joost Elli en David Troch.
Ik kende in mijn jeugd maar één oud mens dat geen koffie lustte. Ik ben haar naam vergeten, maar het was iemand van de Ziekenzorg die regelmatig op ronde ging om het parochiaal maandblad uit te delen. Een Limburgse van Munsterbilzen, geloof ik. Enfin, koffie dat vond ze maar kolengruis.
Uit: d’Ouwe Egberts op De Grauwe Gekheid
Of ze dragen nog meer gekke namen: contactclowns, gentleclowns en ze vallen godbetert onder de Belevingsgerichte zorg. Clowns, alleen al het idee, en de namen waaronder ze opereren voorspellen weinig goeds: Lachrimpeltjes en NeuzeNeuze. Ik begrijp de keuze voor slapstick, waar dementerenden kunnen voor vallen, zeer zeker. Alleen vraag ik me af wat die potsierlijkheid van de clown daarbij komt doen. Het zal wel zo zijn dat sommige mensen er oprecht plezier aan beleven. Maar wat dan met de bejaarde persoon die het maar niks vindt? En dat niet krijgt gezegd?
Uit: Neuzeneuzen met dementen door Joost Elli
Neem altijd die in het midden, raad je hen aan. Het is wiskunde. Dan schuiven de munten alles open en duwen alles zo uiteindelijk over de rand. Of het waar is van die wiskunde, weet je niet, maar de tactiek blijkt te werken. De munten en de punten blijven maar vallen. Pas ruim twee uur later verdwijnt de laatste munt in de middelste gleuf.
Aanlegplaats 