Alle wegen leiden naar Markies De Sade (vangst #166)

Dankzij de onvolprezen haven van Aanlegplaats ontdekte ik de blog van Ingrid van der Graaf. Ik begon haar columns te lezen want ik was op zoek naar een andere stem en eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen. Vergelijkingen doen iemand altijd een beetje onrecht aan, maar haar schijnbaar nonchalante stijl deed me aan die van Marja Pruis denken en ik bedoel dit als een zeer groot compliment. Heimwee als een hond aan je voeten is een schitterend verhaal vol impressionistische toetsen over een familie die naar Portugal emigreert en het gevoel van onbehagen dat die stap naar het land met de 365 verschillende recepten voor het maken van bacalhau met zich meebrengt. Want tussen droom en daad…

De Gentse dichter en kenner van één lettergrepen-poëzie David Troch neemt ons in Beweging #504 mee op een wandeltocht door Parijs waar hij als bij toeval op een Nederlandse uitgave van een boek van Philippe Claudel stuit. Wat er dan gebeurt moet u vooral zelf lezen. 

Voor de ware boekenliefhebber is de podcast Drie boeken een schatkamer. Het concept is eenvoudig: Wim Oosterlinck belt aan bij een min of meer bekende literatuurminnaar en vraagt dan wat zijn of haar drie favoriete boeken zijn. Telkens weet de geïnterviewde een uur lang te boeien, en al zeker Raymond van het Groenewoud. Er zijn weinig mensen die ik liever hoor spreken dan Meneer Raymond – een van mijn drie favoriete zangers – want je hoort hem echt nadenken over wat hij zegt én hij heeft een geweldig oor voor de schoonheid van woorden, zodat ik aan gesprekken met hem al evenveel plezier beleef als aan het voor de duizendste keer herbeluisteren van Si tous les gars du monde.

Omdat ik niet verwacht dat Wim Oosterlinck ooit bij mij zal aanbellen, wil ik u nu al wel verklappen wat mijn drie favoriete boeken zijn: The Long Goodbye van Raymond Chandler; The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald; en Out Of Sheer Rage van Geoff Dyer. 

Maar wat zijn uw drie favoriete boeken?

Hoewel ze al meer dan vijftien jaar terug is in Nederland, hoort ze zichzelf nog wel eens zeggen dat ze in Portugal heeft gewoond. Zeven jaar. Dat ze niet denken dat het een soort tussenjaar of sabbatical was geweest. Nee, het was haar ernst geweest. Er was een baan, een project waar ze met de man, waarmee ze voor de tweede keer getrouwd was, instapte. Werken met kinderen die zorg nodig hadden in een soort Camphill-achtige community.’

Uit: Heimwee als een hond aan je voeten van Ingrid van der Graaf

En zo gebeurde het, zo kwam ik in een winkelwandelstraat voorbij een handel, met op het gelijkvloers langspeelplaten en cd’s, met in de kelder de literatuur. Werk in het Engels, het Duits en het Japans had elk een rek. In een smal rek stond een mengelmoes aan talen zij aan zij. Zowaar ook enkele werken in het Nederlands. Voor een prikje. Toch pikte ik enkel Zonder mij eruit. Ondanks de erg banale beginzin: Ik open mijn ogen.’

Uit: Beweging 504 van David Troch

Maar als je het hebt over: “Betekent het veel voor jou, lezen?” dan denk ik aan het feit dat het zoveel betekende voor mij vanaf pakweg mijn zesde tot eind mijn twintiger jaren. Niet dat ik daarna resoluut stopte, maar die gevoelens van: “Oef ik ben niet krankzinnig…(lacht)” verminderden nadien wel.” Met name een boek van Markies De Sade waarin zo vrolijk wordt gespeeld met libertijnse gedachten, om het maar braaf te zeggen.

Uit: Drie boeken 231: Raymond van het Groenewoud van Wim Oosterlinck

Gepubliceerd door Jo Komkommer

Ik werd geboren in 1966 in Wilrijk, maar gelukkig verhuisden mijn ouders al vrij snel naar het mondaine Berchem. Na een onopvallende carrière als linksachter bij SK 's-Gravenwezel werkte ik enkele jaren als reisleider in de Dominicaanse Republiek en de Verenigde Staten. Daar kwam ik in de lobby van een Holiday Inn in San Francisco Jolanda Cats tegen en het was liefde op het eerste gezicht. We zwierven nog even rond, kregen een dochter Zoé, kochten een huis in Antwerpen en trouwden. Ik werk sinds meer dan twee decennia in een stijlvol boetiekhotel met een haast even mondaine uitstraling als het Berchem uit mijn kinderjaren.

Plaats een reactie