Salman Rushdies boek Mes ligt op salontafels, nachtkastjes en knieën in treincoupés. Het boek waarin hij niet alleen verslag doet van de gruwelijke mesaanval die hem aan een oog blind maakte, maar ook de liefde bezingt en taal als een mes ziet dat de wereld kan opensnijden en de waarheden ervan blootleggen. Reden genoeg voor een vangst messcherpe stukjes van Aanlegplaats. Een diepzintuiglijk verhaal van Nele Bruynooghe die samen met Wieland Heymans de blog zacht bruTaal onderhoudt (voor het eerst in de vangst!)
Een ontroerend absurd relaas van Rein Hannink. In aanvang lijkt het of hij zelf onder het mes moet, maar hij is het die de chirurg opensnijdt en daarmee fileert hij ook zichzelf.
Ten slotte zeer boeiende wetenswaardigheden van Vitalski over haaien, mensenvlees en goudvissen.
De cicaden in mijn buik werden voor het eerst rustig. Ik ging liggen toen een man een parel met een mes uit het vlees sneed. Ik bleef tot na de schemering en daar vond ik in het zand gloeiende woorden. Ze wilden dat ik ze vond, niet om de woede, maar omdat ze in mij wilden gaan liggen. Parels maken van al wat binnendrong in mijn buitenhuid. Vanaf dan vocht ik overdag met stieren en liet ik ’s nachts de woorden in mijn huid groeien.
Uit: Matador van zacht bruTaal
De chirurg is geen geboren verteller. Ik zie hem praten en praten in het microfoontje van mijn recorder, maar luister allang niet meer. Ik had gehoopt op spannende verhalen uit de operatiekamer: hoe hij een knoeperd van een gezwel had weten te verwijderen op luttele millimeters van een slagader, terwijl de zweetparels op zijn voorhoofd gedept werden door een OK-assistente met enorm decolleté… verhalen met een Hemingwayeske doorbloeding!
Uit: Innerlijk leven van Rein Hannik
op zoek naar wat de precieze smaak is van mensenvlees, is wetenschappelyk aangetoond dat de meest gelykende smaak die van varkensvlees is.
Uit: Alternatieve feiten van Vitalski
Aanlegplaats 