je moet zo snel leven: dat je, zelfs om je nederlagen nog maar te bekyken, de tyd niet hebt.
Of we ons achter dit levensadvies van Don Vitalski kunnen scharen? Mèh. Bloggen lijkt bij uitstek een middel om terug te kijken op passages in je leven, hoe goed of slecht die ook zijn uitgedraaid. Rein Hannik kijkt terug op zijn beslissing om aan een kanaal te gaan wonen. Pascal Cornet haalt een incident op uit zijn lagere schooltijd. En ook Vitalski praat ons gelukkig wel bij over hoe het komt dat hij de blues heeft. Zonder er verder van wakker te liggen.
In de 20 jaar dat ik er woon is me duidelijk geworden hoe cruciaal een watermassa-voor-de-deur is voor een moeilijke man. Want in die tijd heeft de gemeente aan de overkant een complete wijk uit de grond gestampt. Daar wonen versies van mijzelf die nooit moeilijk hebben gedaan. Die aan een loopbaan hebben gewerkt. Die een gezin hebben gesticht. Die een laadpaal hebben gekocht. Zonder het kanaal was dit voor mijn neus gebeurd. Was ik iedere dag met mijn tekortkomingen geconfronteerd.
Uit: Cultureel evenwicht op Rein Hannik
In het begin van het tweede leerjaar werd ik van school gestuurd voor een vergrijp, dat niet door mijzelf maar wel door mijn schoolmeester, wijlen meneer Vanthuyne, en de door hem geïnformeerde schooldirecteur, meneer Vervaecke, als ernstig werd omschreven. Ik mocht mijn spullen pakken en kwam midden in de namiddag thuis. Op mijn moeders voor de hand liggende vraag antwoordde ik met de later vaak als anekdote gememoreerde oneliner: ‘Ik moet niet meer naar school’. Waarna ik op de bank ging liggen en mij verdiepte in mijn lectuur van Winnetou, het grote opperhoofd, dat ik toen al voor de tweede of derde keer herlas.
Uit: Boekverhaal 2 op Pascal Digital
heden loop ik ineens met minstens een vyftal zeer lastige dossiers door mekaâr. in één van de zalen waar ik, met de dinsdagclub in het getouw, binnenkort ten aanval ga trekken, zeggen ze vandaag nu opeens dat ik de drank toch niét zelf mag beheren – behalve als ik, zeggen ze, de zaal zou nemen waar die avond geen chauffage is voorzien. nog een andere slechterik, uit ongeveer diezelfde pampas, heeft my nu al vyf maanden lang die ene, zeer grote factuur niet uitbetaald. van nog andere mensen kryg ik heel kwaaie mails omdat ik, byvoorbeeld, zo zeggen ze dan, “misbruik maak van onze neef in de club!”
dit alles is nog maar de inleiding, vrienden, tot de wérkelyke encyclopedie van de rock&roll. als je hiérvan al gaat wakker liggen, kan je er niet aan beginnen.
Aanlegplaats 