Drie stukjes of drie schrijvers, waarmee ik tijdens het lezen plots een link voelde. Zo kan belangstelling ook ontstaan. Tanja Wentzel die een poëziezoektocht laat beginnen aan het Flageyplein in Elsene, waar ik mijn eerste stemproef opnam voor de toenmalige BRT. Ik deel ook de liefde voor filosofische teenslippers van Koen Vandenborre. En om te beginnen Caspar Visser ’t Hooft, een schrijver in Frankrijk, die niet eens zover woont van de plek waar ik zeven jaar van mijn leven doorbracht.
Willen we ons nog herkennen in monsieur le professeur, in het grijze ezeltje, in Céline? In wat miskend wordt, in wat achterblijft, in wat een beetje triest is? In wat niet ik-ik schreeuwt, en I can’t get no-o satisfaction? Een mooi chanson loutert. Katharsis. Ja, jij bent het grijze ezeltje, dat eenzaam sterft (sterven we niet allemaal eenzaam – alles welbeschouwd?). Jij bent die monsieur le professeur. We vinden allemaal dat zoveel dingen die we met de beste bedoelingen deden onopgemerkt zijn gebleven. We zijn allemaal een beetje losers
uit: Adieu, monsieur le professeur van Caspar Visser ’t Hooft
Je moet een beetje zot zijn om negenendertig zondagen op rij in regen, wind en zonneschijn ergens in de stad wat verzen te gaan voorlezen en te geloven dat het zin heeft. Van buitensporig veel moeite doen gesproken! Het doet onvermijdelijk denken aan Camperts “Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden”.
Eén keer was er alleen een vrouw met een hond, maar nog nooit is niemand komen opdagen, vertelt Filip. Ook dan zou hij lezen voor de passanten. Ik hoop dat steeds meer mensen hem zullen vinden, volgen, elkaar ontmoeten daarna samen iets gaan drinken.
uit : Poëzie in de Aarschotstraat van Tanja Wentzel
‘De Griekse dichteres Sappho van Lesbos zei dat wat mooi is goed is en wat goed is mooi wordt. Als we die redenering doortrekken, wordt wat lelijk is slecht. Misschien toch iets om bij stil te staan.’ De aircoman zag de verbazing in mijn ogen en verduidelijkte. ‘Naast een diploma koeltechnieken heb ik een master filosofie.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Rond het jaar 2000 was de wereld in een existentiële crisis beland. Filosofie leek toen een verstandige keuze met werkzekerheid (zucht).
Uit: Teenslippers van Koen Vandenborre
Aanlegplaats 