Personages leiden een eigen leven. Daarover getuigen drie schrijvers in deze vangst. Marc Reugebrink vertelt over hoe zijn nieuwe boek tot stand komt. Hij werkt in Berlijn, voelt er zich thuis. Hij lijkt gelukkig en vrij in tegenstelling tot zijn personage dat gevangen zit in een verhaal en er telkens uit wil ontsnappen, wat niet goed lijkt te lukken.
Tom Wouters voert de personages op die hij heeft geschrapt. Een Rus met een sprot, de buurman die zich niet aan het verhaal houdt, een struikrover…
Mike krijgt dan weer een brief en vervolgens bezoek van De Onbekende Dame, maar veel illusies hoeft hij zich niet te maken…
Wat als je het gevoel hebt dat je gevangen zit in een verhaal? Als kleine jongen is Martin Oonk ernstig ziek. Hij moet zich overleveren aan wat artsen hem allemaal aandoen. Eenmaal genezen neemt hij zich voor dat niets of niemand hem ooit nog op die manier kan bedreigen. Maar of hij daarmee aan zijn ziekte ontsnapt? Zijn defensieve houding maakt hem tot een niet zo goede zoon, een slechte broer, en tot een gemankeerde levenspartner. En juist wanneer hij het als vader lijkt te overwinnen, wordt hij ingehaald door de werkelijkheid die hem terugwerpt in zijn eigen verhaal.
Uit: Dagen in Berlijn 27 op De inwijkeling
Italo Calvino.
Deze Italiaanse schrijver vertikte het ook om mij in zijn boeken te laten figureren. Dat hij 40 jaar geleden stierf, is een flauw excuus. Ook in die tijd was mijn naam in telefoongidsen te vinden. Verder beantwoord ik makkelijk aan het prototype van de naar erkenning smachtende schrijver. Zo moeilijk was het dus niet om mij te bedenken.
Uit: Register van geschrapte personages op Het ongerijmde
In plaats daarvan keek ze rond in een soort trance. Ze was er wel maar toch ook niet. Hoewel ze naast me stond (zitten wilde ze niet), zag ze dingen die ik niet zag. Ze wees ze zelfs aan. Haar vader in een stoel. Broertje die met knikkers speelde. De kolenkachel.
Uit: De onbekende dame op Mikzlog
Aanlegplaats 