Ter voorbereiding van gedwongen familiereünies met luid getaterwater en geleuk, trauma’s onder de mat geveegd en eten wat de doofpot schaft, kleffe vla en opvulblabla die angstvallig moet vermijden dat de bomma racistische liedjes begint te zingen na haar derde glas, schenken wij u ideeën over de taal en het weefsel. Interessante weetjes, handige tips, filosofische bedenksels. Laat de pijnlijke stiltes maar komen, mijmert u vooral heerlijk voort.
Mark Nankman van Verwoede Noten heeft een voorstel om bepaalde woorden te laten vallen. Aron Groot leidt ons naar het pad van het woord ‘pad’. Kristien Bonneure vertelt iets moois over textielconservators.
Daar wij wollig taalgebruik voortaan te allen tijde dienen te verbloemen zou ik willen voorstellen om per ommegaande rigoureus te snijden in het gebruik van daar in de betekenis van omdat. Nu omdat al voldoende alternatieve synoniemen kent zoals aangezien en nu, kunnen we mijns inziens prima daar daar niet meer voor gebruiken.
uit: Daar dus niet op Verwoede Noten.
van Verwoede Noten
Dan nu ons woord pad. Niet de amfibie, maar het woord dat ‘weg(getje)’ of ‘route’ betekent. Dat wordt door taalhistorici in verband gebracht met het Latijnse pōns (accusatief pontem, ‘brug’), de voorloper van onder andere het Franse pont (‘brug’, denk aan de Pont Neuf in Parijs). Ook het Griekse πόντος (pontos, ‘zee’) zou aan pad verwant zijn. De Proto-Indo-Europese oervorm wordt gereconstrueerd als *pónt-eh₁- (‘pad’).
Uit: Waarom de p in ons woord ‘pad’ op een Iraanse oorsprong wijst van Aron Groot
van Gevleugelde Woorden
Gaten stoppen is dus verleden tijd. “Vroeger werd er veel meer hersteld. Dat zie je ook: oudere reparaties waarbij gaten werden gestopt of stukken werden herweven. Maar na verloop van tijd creëert dat net meer spanning en schade.” Achter deze werkwijze zit een filosofie:“Wij willen niet meer teruggaan naar de originele staat van het wandtapijt, maar de huidige staat net behouden. Ook om te vermijden dat we een eigen invulling zouden geven aan de lacunes,” verduidelijkt Emma Damen. Een textielconservator stelt zich bescheiden op.
Uit: Engelengeduld en precisiewerk: op bezoek in de Koninklijke Manufactuur De Wit van Kristien Bonneure
Aanlegplaats 