Verkiezingskoortsrood en kiespotloodrood. Schaamrood van uitslag en uitslagen. Het Rode Gevaarrood. Verliefde blos- en rozenrood, rode oortjesrood, rooie cijfersrood, roodborstjesrood, rode loperrood. Bordeauxwijnrood en roestrood,
het vuur van de wingerd in de herfst. Vergoten bloed dat drupt en drupt, wat een rood is dat precies en waarvoor dient het?
Mark Reugebrink duidt waarom de AfD (extreem rechts in Duitsland) won in Thüringen, Saksen en Brandenburg. Hij haalt er virtuoos Eribon bij met zijn Terug naar Reims en ook Michel Foucault, Dirk Tielemans, de Iraanse revolutie komen aan bod. Hij heeft het over rood dat bruin werd of nog een andere roodsoort kreeg. Ik noem het maar het bittere verbodsbordrood.
Sarah De Grauwe bezingt de herfst met facetten diepgroen, citroengeel en goud. Maar ook scharlaken esdoorns, het vermiljoen van appelbomen, de gloed van late septemberavonden. Ze lanceert het Duitse woord ‘zugunruhe’, over de migratie van vogels door het hemelsblauw.
Laura Buelinckx vertaalt in haar Ministerie van Hysterie vrij een gedicht van Rafeef Ziadah We teach life Sir en lijkt leven te verkiezen boven vergeldingsacties, teeveebeelden van gewonden en wenende piëta’s, boven partijen en volkeren. Leven in kleuren. Ook als het winter wordt.
Want het ‘eigene’ van de eigen (culturele of sociale) identiteit bestaat nog steeds bij de gratie van het ‘andere’ en de uitwisseling, soms confrontatie tussen het gekende en het andere. Het toverwoord daarbij is niet ‘uniformiteit’, maar juist ‘diversiteit’. Diversiteit kan niet bestaan zonder eigenheid.
uit: De consumens en de Landeswahlen in Duitsland van Mark Reugebrink
Het Duitse woord ‘zugunruhe’ beschrijft de seizoensgebonden migratie van de vogels. Willen migreren vanuit een onrustig enthousiasme… Het is herkenbaar. Ik lig languit op de bank te luisteren naar Five Leaves Left van Nick Drake. Tegen de gloed van de late septemberavond tekent zich de reislust van wat ganzen af. Ja, in deze dagen van vreugdevolle urgentie zou ik eeuwig willen blijven hangen, als een hele grote, angstaanjagende spin, om elk geluid te horen, en dromerig in de belofte van het eeuwig sterven te staren.
uit: Zugunruhe van Sarah De Grauwe
Vandaag was mijn lichaam een bloederig tv-beeld
dat moest passen in een soundbite en een woordenlimiet
en toch ook wel genoeg statistieken om reacties te weerleggen.
En ik verruilde mijn moedertaal voor het Engels
en ik kende mijn VN-resoluties.
Wij leren leven, meneer.
Wij leren over leven, meneer.
Wij leren overleven, meneer.
uit: We teach life, sir
Mijn banale bestaan door Laura Buelinckx
Aanlegplaats 