Misschien is het overcompensatie voor haar familienaam. Misschien ook niet. In elk geval, voor wie proza schrijft als Ze zag eruit als zo’n Parijse absintdrinkster op Montmatre; met een lang en uitgemergeld gezicht, donker omwalde ogen, en buiten de lijntjes gestifte lippen. Haar mond had de kleur van verlangen, haar wangen die van lang verloren lust. HaarMeer lezen over “De grauwe gekheid”
Tag archief:Sarah De Garuwe
De vangst van Christophe Vekeman (vangst # 60)
Graag haal ik drie namen uit mijn fuik van mensen die erin geslaagd zijn om mijn kalme vooroordeel dat bloggers louter lieden zouden wezen die zich in de moderne tijd en bij uitbreiding het leven voelen als een vis in helder water vakkundig weerleggen. Ik hou van schrijvers die voortdurend dreigen te verdwalen in datMeer lezen over “De vangst van Christophe Vekeman (vangst # 60)”
In de boomhut, aan het raam (vangst #6)
Weg, willen we. En hoe langer het niet mag, hoe meer we het willen. Hoe minder we durven verzuchten dat we eigenlijk liever thuis waren gebleven. Hier, bij Aanlegplaats, voelen we ons eerder aankomstplaats dan vertrekhal, en toch. Ook hier wordt gesmacht, ook hier wordt – zij het enkel binnensmonds – gevloekt. Weg dan maar.Meer lezen over “In de boomhut, aan het raam (vangst #6)”
Aanlegplaats 