Misschien is het overcompensatie voor haar familienaam. Misschien ook niet. In elk geval, voor wie proza schrijft als Ze zag eruit als zo’n Parijse absintdrinkster op Montmatre; met een lang en uitgemergeld gezicht, donker omwalde ogen, en buiten de lijntjes gestifte lippen. Haar mond had de kleur van verlangen, haar wangen die van lang verloren lust. Haar figuur sprak honger en ontbering, en in haar kleren hing de geur van tweedehands en vervlogen ‘Eau de Soir’. Om haar hoofd droeg ze altijd een zijden sjaaltje, zoals Grace Kelly is het leven bijzonder kleurrijk. En daar hebben wij dan weer gewoon veel plezier in. Dank je wel, Sarah De Grauwe!
De grauwe gekheid
Aanlegplaats 