Vanop afstand lijkt alles perfect. Het is pas wanneer je met je neus in de vijvers, of tussen de veren duikt dat het leven boeiend wordt. Alles verandert, alleen Sisyfus blijft zijn bal de berg op duwen, maar net dan telt de kleinste gedachte.
Lucas Vanclooster trekt onder zijn vrouws naam naar de tuin om gierzwaluwen over te zien vliegen, maar ontdekt dan verstilde foto’s en ontluikende kikkers. Caro Van Thuyne laat Maxies vleugels trillen, met woorden die zelfs een olifant kippenvel laten krijgen. Ten slotte speelt Sisyfus met het heden als vlucht voor het ondraaglijke verleden.
‘Hij is zo aandoenlijk nieuwsgierig, plukt aan dode plantenstengels, trekt aan de tuit van een plastic gietertje. Van op de betonnen boord reikt hij naar iets dat hij gezien heeft in de modder, wat leert hij toch snel. Hij gaat op wandel, richting rest van de tuin. Dan hoor ik hem roepen vanuit onze grootste bloemenborder. Ik blijf achter de hoek van het huis staan kijken.’
Uit: Maxie van Caro Van Thuyne
‘Vandaag is het de internationale dag van de gierzwaluw, International Swift Day. Die dag is belangrijk voor mij sinds de salangaan de totem bij de scouts werd van onze betreurde zoon. De salangaan is de Aziatische gierzwaluw, dat maakt weinig verschil. Mijn zoon de salangaan was trouwens van het principe “’t zal wel gaan”.’
Uit: Middagjournaal van Lucas Vanclooster
‘[Ik kan] moeilijk zonder, want juist met hun menselijke gebreken herkende ik ze als het betere ‘ons’ dat vaak in tijden van nood en eenzaamheid zichtbaar en voelbaar is.
Dus kan ik niet anders, ondanks het hellend vlak, dan vertellen wat ik probeerde om aan de dwang van het dagelijks duwen te ontsnappen. Hoe dwaas en onvolkomen mijn pogingen ook waren.‘
Uit: Sisyfus spreekt, een monoloog van Indestilte
Als toemaatje bij deze vangst, de gevleugelde woorden van The Postal Service via klank en beeld.
They will see us waving from such great heights
“Come down now,” they’ll say
But everything looks perfect from far away
“Come down now,” but we’ll stay
Aanlegplaats 