Harold Polis is, onder andere, intendant van het stadsfestival Barokke Influencers dat in 2023 plaatsvindt in Antwerpen. Het festival bevat tentoonstellingen, concerten en debat. Barokke Influencers gaat over de dialoog tussen traditie en vernieuwing die sinds de lange zeventiende eeuw ons stuk van de wereld beïnvloedt. De aanleiding is het jubileum dat de jezuïetenorde viert: ze zijn ruim 400 jaar aanwezig in de stad.
Harold Polis is altijd uitgever geweest – sinds zijn twaalfde, toen hij een schoolkrant maakte. Nu probeert hij de wereld op andere manieren te verbeteren. Dit jaar verscheen zijn essaybundel Autonomie. En andere verhalen voor kinderen van onze tijd. Omdat hij tijd te kort komt om aan zijn nieuwe boek te werken, zijn de antwoorden op onze vragen kort, maar daarom niet minder oprecht. Via zijn website (haroldpolis.be) kom je ook bij zijn blog terecht. Hij gebruikt die blog als openbaar archief.
Waarom ben je ooit met bloggen begonnen?
Daar ben ik heel lang geleden mee begonnen (motoronderhoud.blogspot.com), toen de indruk nog bestond dat de blogosfeer de klassieke media overbodig zou maken. Dat is wel even anders uitgedraaid. Ik denk dat ik in de jaren nul onvoldoende heb ingeschat hoe verreikend de macht van algoritmes is. Ik ben een kind van een analoge tijd. Latijnse woorden heb ik met papieren briefjes geleerd. Ik schrijf nog brieven (en mails die op brieven lijken). Ik verzamel boeken. Ik maak notities in de kantlijn. Ik heb ontelbare schriftjes vol aantekeningen die alleen voor mezelf begrijpelijk en nuttig zijn. Ik vind mijn weg in de wereld via de klassieke heuristiek: wanneer iets verborgen is, dan kan het worden ontdekt. Eigenlijk zit ik de hele tijd manieren te bedenken om beter te kunnen vinden wat ik zoek. Dat verlangen naar reconstructie vind ik essentieel: hoe zitten mensen, relaties, dingen, emoties en ideeën in elkaar? Ik volg de bewering van Giambattista Vico helemaal: je begrijpt wat je maakt. Met dat achttiende-eeuwse inzicht schiet ik eigenlijk meer op dan met de virtuele eindeloosheid van een algoritme. Die absolute, pure rationaliteit is voor mij een enorme illusie.
Kortom, die blog van me gebruik ik op een heel afstandelijke manier, eenvoudigweg om bestaande teksten samen te brengen die vindbaar moeten zijn.
Wie zou er absoluut een blog moeten beginnen en waarom?
Iedereen heeft in onze samenleving een absoluut recht op zelfverwezenlijking. Niemand moet dus iets, omdat alles kan. Misschien moet je alleen aan een blog beginnen als je echt iets te zeggen hebt. Als overtuigd twijfelaar weet ik hoe zeldzaam die momenten zijn. Bovendien zijn de grenzen van mijn taal niet de grenzen van mijn wereld. Je kan ook in stilte werken. Niet alle menselijk gedrag hoeft te lijken op een externaliserende persoonlijkheidsstoornis. Ik blijf wel hopen dat mensen slimmer willen worden, en dus proberen te begrijpen of onder woorden te brengen wat ze denken, horen en willen. Die redelijke hoop wil ik nooit opgeven. Zonder de vrijheid om te leren is er ook geen vorm van liefde mogelijk, behalve dictatoriaal narcisme. Een blog kan helpen om het onder woorden brengen te oefenen.
Wat maakt dat voor jou een blog echt goed is?
De beste blog die ik ooit heb gevolgd is die van wijlen Mark Fisher, K-Punk (http://k-punk.abstractdynamics.org/). Ik heb een zwak voor als schrijvers vermomde culturele commentatoren of moralisten. Mensen die onversaagd verslag uitbrengen van wat ze beleven, lezen of beluisteren. Mensen als Normal Mailer, Henry Miller, Alain Finkielkraut, Marc Mijlemans of Mary Beard. Het is zeker geen journalistiek, maar het getuigt wel van die charmante vergankelijkheid: morgen is er weer een verslag. Fisher was een geval apart, omdat hij buiten de klassieke media zijn gedachten probeerde te ordenen. Misschien vormde hij zelfs een eenzaam hoogtepunt van de blogcultuur. Zijn losse stukken over popmuziek zijn onvergetelijk, maar de leesbare versie van zijn ideeën (zoals over kapitalistisch realisme) is eigenlijk pas in boekvorm tot stand gekomen, vind ik. Suggestie, analogie, beeldspraak, kruisverwijzingen: al die acties hebben voor mij meer impact en betekenis in een langere tekst.
Aanlegplaats 