Dikwijls doe ik eenvoudigweg niets en luister naar stilte.

Wat Jan Willem Lubbers dan hoort in die stilte, of in de momenten dat hij toch bij het alledaagse leven aansluit, verwerkt hij tot twijfelende stukken tekst, want ik heb enkel mijn vermoedens. Dat gaat dan over waarden en normen, en het verval daarvan, en de kwetsbare weerloosheid van de pacifist, die deze wereld die mij afwijst niet begrijpt, nooit zal begrijpen en die ook niet meer wil begrijpen.

Omdat getallen mooi zijn, beperkt hij die vaak tot honderd woorden, en dat, zo vinden wij, is vaak moeilijker dan je denkt.