Je ziet meer wanneer je reist. Dat doen ook de Nederlandse schrijvers in deze vangst, die in België de eigen identiteit net wat scherper onder ogen zien dan thuis. Een diep begraven schip, een dranklokaal met zwijgzame mannen, een feest dat maar niet wil lukken.
En net zo: je leeft meer wanneer je leest. En dat maakt van deze vangst, haast geheel toevallig, een cento, een verhaal samengesteld uit citaten.
Dat zit zo. Volgens de familiemythe zijn we ooit vanuit het verre Friesland naar de Rupelstreek getrokken, vanwaar, zoals dat gaat in moderne tijden, we uitzwermden over het grote Vlaanderen, tot in Brussel toe.
‘Diep onder het zand ligt het wrak van een schip,’ vertelt Marcel. ‘Het wordt een Vikingschip genoemd, maar waarschijnlijk is het veel ouder, misschien waren het Friezen die hier kwamen vissen.
Uit: Te Diep van Gert-Jan van den Bemd
We kwamen niet voor de kerk naar Hellegat maar toen we ernaast parkeerden, en ons oog viel op de verroeste klok in de toren, die één uur sloeg toen het tegen elven liep, werden we nieuwsgierig.
Uit: Hellegat van Gert den Toom
Rond één uur ’s nachts fietste ik naar de Blaesstraat, een tocht van zo’n zeven minuten. De sfeer was er een beetje grimmig. Een willekeurige feestganger kreeg onenigheid met een groepje jongeren dat voor een wasserette tegenover Fuse aan het hangen was.
Uit: Nooit meer sluiten van Lucas Gortemaker in Babel
Aanlegplaats 