Wat is er van de sport? (vangst # 139)

Er zijn weinig schrijvers met een lenigere geest dan Tom Wouters. Als geboren fabulant dist hij deze keer het verhaal op van de Friese polsstokspringer Tjepke Klysma en diens leven leest weg als een sprookje uit 1001 nachten.

Koen Vandenborre kruist op straat een jeugdvriend en op het terras van Punto stelt hij een ongemakkelijke vraag en er ontspint zich een wonderlijk gesprek over de eenzaamheid van de langeafstandloper.

Onze favoriete Kuifje – Vincent Merckx – probeert samen met een marathonloper en een verrekijker het verleden te reconstrueren. De vraag die rest is: was het dezelfde marathonloper als in het verhaal van Koen Vandenborre? Tom Wouters kent ongetwijfeld het antwoord.

Over kunstenaars, wetenschappers en ontdekkingsreizigers schrijf ik vaak genoeg, maar sportatleten blijven opvallend onderbelicht in mijn teksten. Ik heb weinig met sport: ik snap de ontroering wel die uitzonderlijke sportprestaties teweeg kunnen brengen, maar tegelijkertijd vind ik het vaak valse heroïek. Is de snelste mens ter wereld echt het bejubelen waard wanneer hij weer eens een tiende van een seconde sneller heeft gelopen als je weet dat zelfs hij nog steeds met gemak ingehaald wordt door een jachtluipaard? Sportmannen spreken weinig tot de verbeelding omdat ze alleen de grenzen binnen de werkelijkheid kunnen verleggen.’

Uit: De vliegende fries van Tom Wouters

Ik had zin in iets sterker. Op het terras van de Punto waren nog tafeltjes vrij. Hij liep naar binnen en ik nam plaats. Even later zaten we tegenover elkaar met een dampende huisblend en een Lotus Speculoos. We keken mekaar aan en probeerden de tijd uit te gommen, de haarlijn te herstellen, de rimpels te vullen. Hij schoof het koffiekoekje mijn richting uit.’

Uit: Marathonman van Koen Vandenborre

Toen zwegen we, we doken in onze eigen verledens, de marathonloper merkte op dat de jongeren steeds jonger worden en dat we zelf dichter bij ons vijftigste levensjaar staan dan ons twintigste. Zo snel mogelijk telde ik het na, het was waar, we verwijderen ons steeds verder van het begin.

Uit: Waterlijn van Vincent Merckx

ps Zowel Tom Wouters als Vincent Merckx zijn present in ons eerste boek: Kant en Wal #1. Bestellen kan u het hier.

Gepubliceerd door Jo Komkommer

Ik werd geboren in 1966 in Wilrijk, maar gelukkig verhuisden mijn ouders al vrij snel naar het mondaine Berchem. Na een onopvallende carrière als linksachter bij SK 's-Gravenwezel werkte ik enkele jaren als reisleider in de Dominicaanse Republiek en de Verenigde Staten. Daar kwam ik in de lobby van een Holiday Inn in San Francisco Jolanda Cats tegen en het was liefde op het eerste gezicht. We zwierven nog even rond, kregen een dochter Zoé, kochten een huis in Antwerpen en trouwden. Ik werk sinds meer dan twee decennia in een stijlvol boetiekhotel met een haast even mondaine uitstraling als het Berchem uit mijn kinderjaren.

Plaats een reactie