Je hebt productieve en spaarzame bloggers. Marieke Groen behoort tot die laatste categorie. Ze schrijft slechts sporadisch stukjes, maar telkens wanneer een nieuw verhaal van haar verschijnt maakt mijn hart een vreugdesprong. Want ze bewaart perfect de balans tussen vreugde en verdriet. Wie bovendien een titel als Net als Barbapapa kan verzinnen, kan bij mijMeer lezen over “Tussen de plooien van de seizoenen (vangst #113)”
Tag archief:Het ongerijmde
De vangst van Steven Van Ammel (vangst #107)
In 1979 schreef de Brit Craig Raine een gedicht dat zo anders was dat het een hele nieuwe literaire beweging in het leven riep. Martians werden deze dichters genoemd, naar A Martian Sends A Postcard Home. Ik geef u graag het hele gedicht even mee. Caxtons are mechanical birds with many wingsand some are treasuredMeer lezen over “De vangst van Steven Van Ammel (vangst #107)”
Na de verloren hockeyfinale (vangst #102)
In de tijd dat ik hockey speelde, was ik een tiener waarin de hormonen lelijk huishielden. Ik weet nog dat ik toen dacht: mocht ik er uitzien als Paul Newman, dan zouden al mijn problemen verdwijnen. Dan had ik totaal geen zorgen. Onlangs las ik zijn autobiografie: The Extraordinary Life of an Ordinary Man. EnMeer lezen over “Na de verloren hockeyfinale (vangst #102)”
Kerstboodschap 2.0 (vangst # 97)
Je kan veel zeggen over het jaar 2022 maar niet dat het onbewogen was. Wat lijken de Swinging Nineties, waarin het tijdskrediet als manna uit de hemel neerdaalde, plots lang geleden. Of de geschiedenis zich herhaalt weet ik niet, maar de donkerte van de jaren zeventig is weer helemaal terug. Tot overmaat van ramp stierfMeer lezen over “Kerstboodschap 2.0 (vangst # 97)”
Wanneer is iets zichzelf? (vangst # 82)
Soms fonkelt de herfsttrompet al aan de horizon. Bladeren krullen, verschrompelen, vergelen. De sapstroom wordt slomer. Tom Wouters, een van de bloggers in deze vangst, zoekt al een poos een rijmwoord op herfst. Doctorandus P is daar in geslaagd: ‘Driewerfst hoera.’ Sommigen vinden de herfst een treurig seizoen waarin alles oud wordt, vervalt en tenslotteMeer lezen over “Wanneer is iets zichzelf? (vangst # 82)”
De vangst van Lise Delabie (vangst #77)
Ons leven is irrelevant. Niet mijn woorden, maar die van Kundera in de openingspagina’s van ‘De ondraaglijke lichtheid van het bestaan’. Doordat alles maar één keer gebeurt, verliest ons leven alle zwaarte, elke betekenis. Net wanneer ik dreig ten onder te gaan aan die ondraaglijke lichtheid, bots ik op de volgende drie reddende blogs. HunMeer lezen over “De vangst van Lise Delabie (vangst #77)”
Het ongerijmde
Borges, Calvino, ontdekkers van werelden. In hun voetsporen gaat Tom Wouters op jacht naar uitgestorven woorden die niemand nog kent. Soms schrijft hij ook over strips en literatuur, maar het liefst zoekt hij in de wolken naar diersoorten uit vervlogen tijden. In het herenhuis waar een baron op rust woont, werkt een man van drieMeer lezen over “Het ongerijmde”
Aanlegplaats 