Laatst ging het in een gesprek over Amélie Nothomb. Dat ze géén live interviews geeft, alleen aan de telefoon. En dat ze niet wil dat iémand foto’s van haar neemt. Lukraak! Uit een invalshoek die er geen is, of gewoon de verkeerde. En hoe marketeers van de uitgeverij bewonderaars uit het publiek moeten verzoeken hun foto’s te wissen. Diva is het. Heerlijk is het. Zoals Marlène Dietrich ooit sprak: “Ich kleide mich für mein Image. Nicht für mich selbst, nicht für die Öffentlichkeit, nicht für die Mode, nicht für die Männer.” Het zijn van die mensen die onweerstaanbaar zijn. Caro Van Thuyne voelt zich misschien ongemakkelijk worden. Maar ondertussen heeft ze wel een hele handleiding op haar blog staan. In kapitalen.
DE AUTEUR GEEFT GEEN TOESTEMMING VOOR FOTO’S.
DE AUTEUR GEEFT ENKEL GESCHREVEN INTERVIEWS.
uit: BOODSCHAP VAN ALGEMEEN NUT op Het Kleine Kijken
Ik ga haar boek lezen. Hoop dat het meedogenloos goed is. Denk van wel.
Marieke Groen houdt niet van voetbal, schrijft desalniettemin voor Hard Gras en misbruikt het logo van een automerk. Het zit meteen goed. En dan is er nog haar blog over haar verjaardag, het gratis pannenkoekenplantje in het tuincentrum.
Op de ochtend van mijn verjaardag liep ik naar het tuincentrum. Ik had gelezen dat je daar op je verjaardag een gratis pannenkoekplantje kreeg. Dat klopte, tevreden en met het plantje in mijn tas liep ik naar de Lidl, waar je op je verjaardag een gratis chocoladereep kreeg.
uit: Kleine pannenkoek van Marieke Groen
Wat volgt is tragikomisch. Kinderachtig, onnozel en aandoenlijk, met tranen op het einde. Mensen die niet kwetsbaar willen zijn, zijn doodsaai. Dat ze niet met een blog beginnen.
Joachim Stoop heeft een blog met een bijzondere categorie: Rare gedachten en anekdotes waar ik afzonderlijk geen mens mee durf lastig vallen, maar gebundeld wel gewoon over je heen dump. Daar moét je toch op klikken? Het is een lijst van flarden en kleinigheden, ogenschijnlijk gaat het over niks, maar oh wat vonken die prullen. Ik heb er hardop om moeten lachen.
-De oude man naast me vraagt aan de verkoper om hulp: ‘Ik zoek een droge, witte wijn.’
-‘Nou, dan heeft u geluk. Heel deze wand achter me is droge, witte wijn.’
Of nog:
Komt een man bij de boekenwinkel.
-‘Goeiedag mevrouw, heeft u fictie?”
-‘Heel deze ruimte rondom ons is fictie.’
Uit: Rare gedachten … van Joachim Stoop
Het voordeel van een blog is dat snippers ook goed zijn. Het laat de grote literatuur achter zich. Soms is het een verademing. Grootspraak is bij wijlen zo vermoeiend, zeg.
Aanlegplaats 