Bloggers delen hun leven met ons. En niet alleen de fijne dingen, ze schrijven ook als het lastig is. Als katteneigenaars niet willen begrijpen dat hun oogappel misschien veranderd is. Als ook een nieuwe bril negatieve gedachten niet kan tegenhouden. Als het je verjaardag is. Met in de hoofdrollen: Marita, Ingrid Vanderkrieken en Sam Sterckx. Jeuj.
Een paar weken geleden kreeg ik een briefje in de bus met het verzoek om uit te kijken naar Barry. Barry woont niet in de buurt, maar zou volgens zijn eigenaren in onze tuinen gesignaleerd zijn. Niet lang daarna zag ik in mijn tuin een rode kat lopen die sprekend op de vermiste kat leek. Ik ben de beroerdste niet en ben naar buiten gestapt om Barry te lokken. En warempel, die rooie reageerde op de naam Barry. Hij ging braaf voor me zitten, ik heb een foto gemaakt als bewijsstuk en die geappt naar zijn eigenaresse.
Uit: Katten op Marita’s overpeinzingen
Ik meende zelfs te merken dat mijn zicht invloed had op mijn verstand en voelde het al aankomen: ik ging een tunnelvisie krijgen. Ik zou iemand worden die heel rechtlijnig dacht, zonder de mogelijke zijpaden nog te ontwaren. Omdat ik dat echt niet wilde droeg ik mijn bril maar heel sporadisch, wat het aanpassingsproces natuurlijk niet bevorderde. Na verloop van tijd zette ik hem toch wat vaker op. Om de dingen nog duidelijk te kunnen zien moest ik wel. Gelukkig werd mijn gezichtsveld stilaan breder en viel het gevaar van radicalisering weg. Ik ben er nu goed aan gewend en draag hem de hele dag.
Uit: Toekomst op Rimpelingen
‘Sam, ik wilde je nog feliciteren met jouw …’ In gedachte leg ik mijn wijsvinger op de mond van een overenthousiaste collega. ‘Hou gewoon je mond voor ik met mijn koffielepel je oogkas uithol en je anaal kapot beuk.’ Maar ik doe het niet. Ik laat haar der gang gaan en neem de felicitaties in ontvangst. Jeuj. Weer een jaar ouder. Ik draai mij om, stap geruisloos weg en probeer één te worden met de buxushaag.
Uit: Woensdag 19-06-24 op Kotsen op woensdag
Aanlegplaats 