De wereld draait door en de mensen zijn gek maar dat levert gelukkig goed voer onze haven. Suzanne Brink ziet geesten als ze fietst door een hip parkje. Sjors buigt zich over de moeilijke Moerdijkse vraagstukken en Kimme Tigra beschrijft vrolijk de dystopie met fitnessvolk en midlifecrisismacho’s.
Ik fiets over de Oosterspoorbaan in Utrecht, een spoor dat omgebouwd is tot park, en zie iemand in een fel oranje hesje een dansje maken in de groenstrook. Aparte plek, denk ik. En zo te zien zonder camera erbij.
uit: Zie ik daar een geest? op https://suzannebrink.nl/
Hoe plegen we dan wel verzet, zonder vrouw en kinderen te laten huilen? Tegen een bulldozer boks je niet op. Je verstopt een industriële schoorsteen niet met twee emmers sop. Ieder pionnetje kan met iemand anders ruilen.
uit: De Entlösung voor het Moerdijkse vraagstuk van Hier herkent het Kerkhof mijn Naam
Vanmorgen las ik in de krant dat er iemand vermoord werd in de Lange Levenstraat. Ik hoop vurig dat de kwinkslag met voorbedachten rade was.
Op een bepaalde leeftijd wordt de wereld volgens mij onvermijdelijk een dystopie: cafés worden gestaag vervangen door Basic Fits en sociaal onaangepasten verplaatsen zich vandaag met elektrische steps in plaats van Harleys. Enkel de oorlog voelt vertrouwd aan.
uit: Vanmorgen las ik in de krant dat er iemand vermoord werd in de Lange Levenstraat van Kimme Tigra
Aanlegplaats 