’s Nachts, als het donker is (vangst #45)

Er is nooit zoveel nacht op een dag als vandaag, 21 december. Nooit zoveel plezier, zoveel spannends, zoveel engs.

Joke Vander Laenen herinnert zich wat ze vroeger zoal deed, al gaat haar stuk (lees het!) vooral over vandaag en over straks, Julie Cafmeyer heeft het over wat niet zou mogen gebeuren en Katrien Scheir over wat misschien zou kunnen gebeuren – de nacht is de moeder van alle dingen.

“Alle menselijk handelen is pogoën.”, predikte mijn vader ooit. Ik was achttien, zat net op kot en vroeg mij verschrikt af hoe hij wist wat ik ’s nachts deed. En vooral hoe hij dat woord kende. Ik had het verkeerd verstaan. Hij had pogen gezegd. 

Uit Alle menselijk handelen is pogoën op Wings & Wonders

Sinds de nieuwsberichten over de verkrachtingen heeft ze dromen over armen die vanuit de grond tevoorschijn komen. Uit winkelstraten, zeeën, woestijnen, bossen en ijsvlaktes, handen die een vuist maken. Een collectieve, massale woede. Na een tijdje ontspannen de handen zich, de handen worden teder, bewegen zich naar de grond. Uit de aarde halen ze een vocht uit de wortels van geheimzinnige planten. De handen glinsteren dankzij het zalfje. De handen zijn klaar om meisjes in te wrijven met een geneeskrachtige crème. Meisjes die worden gestreeld over hun hals, hun buik, hun benen. De droom komt elke nacht terug.

Uit: De nacht is van ons van Julie Cafmaeyer

In dit vagevuur waar elk verhaal meteen verdween, sleet ik uren. Aan de stoplichten hing een pijl naar Spanje, alsof het paradijs bestond.
Op zekere dag ontdekte ik dat er hier toch nog een verhaal mogelijk was. Op de eerste verdieping aan de overkant in een keukenraam ontspon het zich traag voor mijn ogen. Het verdrongen verhaal in de bladzijde van een raam kwam naar de voorgrond.
De protagonist verving soms een vuilniszak, droeg een trainingspak, zat aan de tafel. Misschien dealde hij of miste hij de minnares die hem verlaten had. Er was geen spanningsboog op het eerste zicht. Maar spannend was de stilte van het verhaal terwijl de hazen door het beeld schoten als schaduwen op de vlucht.

Uit: Raamvertelling op catherinecisseaux

(c) Katrien Scheir

Plaats een reactie