Warme augustusmaanden waren tot voor kort ideaal om toekomstige herinneringen te verzamelen. Het is nu anders. Maar ondanks de regen kijken we samen met Katrin Van de Velde achterom. In een ontroerend mooi stuk beschrijft ze hoe haar vader met het klimmen der jaren breekbaarder wordt. Jan van Mersbergen maakt zich vrolijk over het gemakzuchtig gebruik van clichés. En Jean-Paul van Spaendonck laat het miezerige augustus weer niet aan zijn hart komen en kiest geschikte vakantielectuur uit.
‘De vader onder de parasol is niet de vader van de kelder. Hier zit een fragiele, ietwat gebogen man die gespaard moet worden. Hij zal er niet zo erg lang meer zijn, en dan ga ik hem missen. Ik zou daar nu al om kunnen huilen. Toch slaag ik er niet in hem vast te grijpen, hier te houden, te denken: nù, nù, nù!
Mijn ouders gaven me onlangs een oud fotoalbum. Het gaat over onze jeugd, toont vier mensen die ik niet ken. Een jonge slanke sterke man. Een jonge slanke zorgelijke vrouw. Een dochter. Een zoon. De kinderen kunnen nog alle kanten op.’
Uit: dagvinder.be/donderdag-22-juli-2021 van Katrin Van de Velde
‘Nooit doet zo’n terras mensen denken aan Lille of Rouen of Lyon, achterbuurten in Marseille, altijd Parijs. En nooit moet de naam Parijs beelden oproepen van vervallen buitenwijken met hoge flats waar jeugd dreigend rondloopt, waar drugsproblematiek is, waar flats staan, waar je je totaal niet veilig voelt.’
Uit: parijs door Jan van Mersbergen
‘Mijn boek en ik hebben doorgaans een gelijkwaardige relatie: we laten elkaar in onze waarde. Op mijn leeftijd is kunst er niet meer om te schokken en te ontregelen maar vooral om te troosten, aan het denken te zetten en te vermaken.’
Uit: vakantielectuur van Jean-Paul van Spaendonck
Aanlegplaats 