Hoppen van blog naar blog, van woord naar woord, van wereld naar wereld en proeven van al het literaire lekkers. Het is heerlijk vertoeven in De Haven van Aanlegplaats. Wat een rijkdom! Kiezen is in dit geval dan ook verliezen. Maar als het echt moet, hier mijn drie favorieten. Maar ga vooral zelf ook eens op verkenning!
Ik smulde van Elke dag wel iets: “een poging tot dagboek”, zoals blogster Sunmoonpisces het zelf omschrijft. Een extra troef bij deze blog vind ik het verrassingseffect. Je klikt op een foto en krijgt een verhaal. Een beeld van een gehavende vrouwelijke soldaat bracht me naar een stukje over Simone de Beauvoir. Bijzonder actueel.
Verder vertoefde ik ook graag op Wings and wonders van Joke Vander Laenen. Het wonder begint al bij het binnenvaren op haar blog. Je krijgt ‘chocolate chips’ geserveerd en ook een fijne uitnodiging voor haar nieuwsbrief. Iemand met aandacht voor het kleinste detail zodat het plaatje helemaal klopt, daar houd ik van. Het stukje ‘Alle menselijk handelen is pogoën’ is een gelaagde en bijzonder geslaagde beschouwing over een zoveelste dag in lockdown.
En dan genoot ik ook intens van de poëtische parels van Arne Schoenevuur. “Dit hoeft niets te worden”, staat er bovenaan zijn blog. Een uitnodiging om te nemen wat je aanstaat. Ik nam ‘Ampersand’ en laat mijn gedachten dwalen op de vragen die hij stelt. Hij creëert een stille plek, waar het fijn verdwalen is.
De laatste tijd ben ik er achter gekomen dat ik de tijd na de oorlog veel interessanter vind dan de oorlog zelf. Ja, de jaren van strijd zijn moeilijk en lastig en er is heldendom en lafheid, en alles is uitvergroot. Maar wat er na komt is de tijd die alles terug naar menselijke proporties herleidt en de vraag stelt naar verzoening en heropbouw. Hoe moet een volk terug leren leven op het ritme van elke dag, terwijl de wonden en de trauma’s nog verre van geheeld zijn? De oorlog stopt niet omdat er een vredesverdrag werd ondertekend. De naoorlogse jaren zijn nog duizend keer complexer en ingewikkelder dan de jaren die eraan voorafgaan.
Uit Oorlog is saai, op Elke dag wel iets
Op straat is het mondmasker terug, met meerdere functies: oorbel, ringbaardbavet. Mensen dragen het zelfs op de fiets, lekker warm. Examens van toekomstige soorten over deze mislukte roaring twenties worden makkelijk: “Ah op de foto wezens met mondvod, dat moet 2020 of later zijn. Amai zeg, toen had ‘de mens’ nog seizoenen.“
Uit Alle menselijk handelen is pogoën van Joke Vander Laenen
…
Wie gaat
Met wie
Z’n eigen weg
Wie neemt wie
Mee en wie
Laat wie achter
Wie weet
En wie vergeet
Wie blijft
…
Uit Ampersand van Arne Schoenvuur
Aanlegplaats 