Het is bloedheet wanneer we deze vangst samenstellen, en dan mag het nog meer dan anders: korte stukjes die het moeten hebben van hun punch line en een flinke dosis zelfrelativering.
Ingrid Verhelst reist met een VW Camper California (spoiler: geen goed idee), Koen Van den Borre – voor de eerste keer in onze netten – bevestigt een hangmat (spoiler: met net iets te veel succes), en Gerbrand Bakker doet iets aan zijn lichaamsbeharing (spoiler: het maakt je jonger).
‘En – het ergste – na elk kort slaapmoment leek de inktzwarte ruimte nog kleiner te zijn geworden. Onzin, zei ik streng tegen mezelf. Niet onnozel doen, Verhelst. Auto’s krimpen niet, en al zeker niet als ze van Duitse makelij zijn.
… Het hielp niet. De tiende of twaalfde keer dat ik wakker schrok wist ik zéker dat het dak van de VW bijna mijn hoofd raakte, en ineens – uit het niets – wist ik wat er aan de hand was: ik lag niet in een busje, ik lag in een doodskist!
Uit: Zot zijn enzovoorts, nummer 9 – een doodskist van Ingrid Verhelst (ja, het is een reeks, lees ze vooral helemaal!)
De kortste weg tussen twee punten mag dan wel een rechte lijn zijn, de kortste weg naar een verkwikkend dutje is een boog. Ik verklaar me nader. Rond deze tijd wanneer de tuin in zijn plooi valt en het warme weer aanzet tot ledigheid, komt de hangmat boven.
Uit: Chillen met Tsjechov van Koen Vandenborre
Vanochtend, en dit heb ik nog nergens opgeschreven, stond ik me te scheren. Zo eens in de zo veel tijd moet je (ik) dan ook even goed naar de wenkbrauwen kijken. Des te ouder je wordt, des te sneller groeien de haren in die wenkbrauwen, en trouwens ook de haren in de oren.
Uit: Multigroom van Gerbrand Bakker
(en o ja, dat de titel van deze vangst in deze hitte ook een punch line is, had u wel begrepen, toch?)
Aanlegplaats 