Schrijvers, zo is algemeen geweten, schrijven om hun diepste angsten op afstand te houden en – dat is het gekke eraan – ze tegelijkertijd heel dichtbij te halen. Voortdurend steken ze het hoofd door de tralies van de leeuwenkooi, pen in de aanslag. Soms keren ze daarvan terug, zoals Ivo Victoria in een werkelijk hemelsMeer lezen over “Weg. Of terug. (vangst #153)”
Tag archief:Remco Campert
Het blauwe uur (vangst #80)
Het is altijd moeilijk om uit de veelheid aan sterke verhalen in onze haven er drie te selecteren. Zelden zoek ik op voorhand naar onderlinge verbanden en soms zijn die er ook niet. Als er in de selectie van deze week één rode draad zit dan is het lichtvoetigheid. Ondanks de beladen thema’s. We bijtenMeer lezen over “Het blauwe uur (vangst #80)”
Aanlegplaats 