Tag archief:schrijven

Het leven is wiebelig, wiebelie-wobbelie wiebelig. Wij zijn wiebelig. We worden uit bed gespoeld, kunnen niet vermoeden wat komt, raken onszelf een beetje kwijt. En wiebelen voort. We verliezen stukjes van onszelf: als we weggaan, als anderen weggaan. Eenzaamheid. Nieuwe stukjes zullen zich aandienen, als water dat over de kant klotst. We forceren niets. WeMeer lezen over “Het wiebelt (vangst #169)”