Van het begin tot het einde, van conceptie tot overlijden, met de grote leegte in het midden.
Ziedaar de vangst van deze week, die de grote gebeurtenissen van het leven bruut in uw gezicht smijt. Want het lot is er voor iedereen, zonder onderscheid, het is hopen op een sigaartje op het eind, als troost, of een herinnering, schoon of lelijk, dat blijft al gelijk.
‘Mijn ex is zwanger. Ze heeft het me net verteld. Met de nodige afkeer luister ik naar een monoloog vol gezeik over respect, onvoorwaardelijke vriendschap en toevalligheden die een toekomst bepalen die niemand kan voorzien. Ik laat haar lullen en denk aan het langzaam verdrinken. Mijn longen die zich ongewild vullen met water. Mijn lijf dat vecht zonder kans op een overwinning.’
Uit: Kotsen op woensdag, Woensdag 28 – 04 – 21 van Sam Sterckx
‘Ik had nog even een wilde hoop, toen ik over de vogels heen reed, dat ze zich precies tussen mijn wielen zouden bevinden en dat ze hun noodlot konden ontkomen als ze snel genoeg renden om mijn achterligger voor te blijven. Maar de kleine hobbels onder mijn wielen en de bijbehorende plofgeluidjes maakten aan elke illusie een eind. ‘
Uit: Roadkill, van Jan-Paul van Spaendonck
‘
‘Dat ge u verplicht voelt die tijd nuttig te besteden, maar er niet in slaagt.
Ge wilt werken, studeren, genieten, gevoed worden, maar niets marcheert.
Ge sleept u van leegte naar leegte. Onderweg komt ge één enkele keer een goed boek tegen of een schoon schilderij.
Of een formidabele herinnering die u alleen maar ongelukkig maakt omdat ze voorbij is.
Voorgoed voorbij, voorbij voorbij voorbij.’
Uit het dagboek van Merel de Vilder Robier, 29 april 2021
Aanlegplaats 