Tien jaar geleden ontdekte ik als bij toeval de blog van Julie Cafmeyer en na één paragraaf was ik fan. Een decennium later is dat nog steeds zo. Ze schrijft prachtig over de hunkering naar liefde en over het onvermogen van haar talrijke geliefdes om het haar te schenken. Dat brengt me bij Ben die op een kruispunt in een anoniem Nederlands dorp het voorbij flanerend leven observeert en in de verte een muze ontwaart waar Martin Bril speciaal de rokjesdag voor heeft uitgevonden. Tot slot een mooi stuk van Bart Moeyaert over Renate Dorrestein en hoe haar dagboek hem inspireert zijn Voor Ooit-lijstje verder uit te diepen.
‘Hannah zei: “Het probleem is dat jij liefde verwacht van iemand die je dat nooit zal geven. Ik begrijp wel dat het pijn doet als de liefde voorbij is. Maar liefde blijven verlangen van iemand die al meer dan een halfjaar uit je leven is, wordt op den duur absurd. Je kan net zo goed van een willekeurig iemand die je op straat passeert verwachten dat hij je zijn liefde verklaart.’
Uit: mijn-nieuw-ex-lief van Julie Cafmeyer
‘Columnist en schrijver Martin Bril zag overal een verhaal in. Over elk kruispunt in Nederland zou hij een ‘stukkie’ willen schrijven. Het is er niet van gekomen, hij ging te vroeg dood. Over elk kruispunt? Ook over de kruising Anjerlaan/Zonnebloemlaan in Hoevelaken, vlakbij mijn huis? Hier gebeurt nooit wat. Ik neem de proef op de som. Ik ga met pen en papier bij dit kruispunt op een stoeltje zitten.’
Uit: kruispunt van Ben de Graaf
‘Via dit boek heb ik de mens achter de boeken leren kennen, de vrouw tijdens de boeken ook — als je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb haar helden, haar stokpaardjes, haar demonen gezien. Er zijn namen, plekken, titels gevallen die ik tijdens het lezen meteen ben gaan opzoeken, om ze op mijn Voor Ooit-lijstje te zetten. Het woord dat ik na het lezen in mijn hoofd had en hier hogerop al heb genoemd, komt weer bij me op. Dankbaar dat ik Dorrestein postuum veel beter heb leren kennen.’
Uit: Instagram van Bart Moeyaert
Aanlegplaats 