Verdomme, die andere mensen toch! Anderhalf jaar op ons eigen was misschien wat teveel van het goede, maar de bubbels zijn amper doorprikt of we herinneren ons weer ten volle hoe lawaaierig, veeleisend en ja, hoe aanwezig ze eigenlijk zijn.
Marita krijgt logés die zich ‘overduidelijk thuis voelen’. Psycholoog Marthe van Bronckhorst besluit zelf eens in therapie te gaan en dat voelt ‘alsof je naar de sauna moet met je collega’s en daar vervolgens je beoordelingsgesprek krijgt’. Gelukkig drukt Pascal ‘Digital’ Cornet net op tijd af om ons erop te wijzen dat twee tuinstoelen en een kippenpluimmachine wél interessanter worden met een mens erbij. Zeker als het Kevin De Bruyne is.
Het was een fijn weekend en nadat ze op maandagochtend weer richting het Noorden waren vertrokken, vond ik het opeens heel stil in huis. Gelukkig duurde dat niet lang, het is toch verrekte fijn dat je weer op je eigen bank kan liggen zonder daarvoor een kind aan de kant te moeten schoppen.
Uit Logés van Marita’s Overpeinzingen
De raarste gedachten schieten door je hoofd in zo’n gesprek. Kijkt-ie nou op de klok? ‘Ben ik bij lange na niet erg genoeg’ afgewisseld met ‘ben ik juist te raar’ om dit te vertellen? Zou hij opzien tegen de afspraak? Zou hij uitkijken naar zijn lunch, zou hij een broodje zalm nemen, zijn boeddhisten pescotariër? Zou hij me een ‘typisch kind van mijn tijd’ vinden?
Uit Framer geframed van Hard// hoofd
Ik had halt gehouden omdat ik de twee plastic stoelen een interessant onderwerp vond maar ik kreeg meer. Ik wilde net afdrukken toen een man met voetbalshirt van achter de houtstapels tevoorschijn kwam. Hij bevestigde dat de houtblokken de stoelen voor wegwaaien moesten behoeden. Het toestel dat hij voor zich uit duwde bleek een kippenpluimmachine te zijn. En toen ik vroeg of hij fan was van Kevin De Bruyne (wiens naam boven het nummer 17 op zijn rug prijkte), antwoordde hij schalks: ‘Neen, dat is mijn familienaam.’ Waarop hij met zijn kippenpluimmachine net niet snel genoeg uit mijn schermpje stapte.
Op naar de zestig 302 van het leven als voorlopige oplossing
