Oh, de blog! De plek waar we helemaal onszelf kunnen zijn. Niet in het minst omdat we er zo heerlijk kunnen liegen. Rustpunt in tijden van fake news.
Er is niet één waarheid – en er is ook niet één leugen. Dat bewijst de vangst van deze week. Je kunt gewoon blijven ontkennen, zoals kleine Brollie doet. Je kunt jezelf bewust een leugen voorhouden, daar chocopasta op smeren en er zalig in wegzinken, zoals Ingrid Van der Krieken doet. Je kunt gaan geloven in de leugen die je wordt opgedrongen, zoals Erik van de Sprekershoek van de Schrijverij deed.
Wanneer ik vraag of hij een poffertje van het bord van zijn broer genomen heeft, ontkent hij. Staalhard. Hij wil wel meedenken. Misschien was het een vogel?
Uit: Brollie & Broomie Discover the Power of the Dark Side van Brollie, Broomie, and me
In een lange, gebloemde jurk met sneakers eronder flodderde ze aan ons tafeltje voorbij. Hoe belachelijk, dacht ik en draaide nog net niet met mijn ogen, de zoveelste die aan het hedendaagse modebeeld wil beantwoorden en niet met die kleren staat. Toch maakte ik me ook wat ongerust. Misschien was ik wel de belachelijke. De eigenzinnige die absoluut niet wil meegaan met sommige trends. Iemand die graag vrouw is maar niet weet wat ze moet doen of laten om erbij te horen.
Uit: Interieur van Rimpelingen
Je was er niet lang geleden zelf een. Achter je de bruggen opgeblazen, voor je het gapende gat. Het vat der wilskracht leeg, de energievoorraad uitgeput. Elke volgende dag dreigde nog donkerder dan de vorige. Je voelt nog steeds de schaamte, de machteloosheid, het pijnlijke besef overbodig te zijn. Dat loden schuldgevoel omdat je werd betaald voor werk dat je niet deed. Je was bang en onzeker, altijd benauwd voor de deurbel, ook op vrijdagavond, de controlearts slaapt nooit. Hij hoort je vijf minuten aan en beslist dan ontegensprekelijk over de rest van je leven.
Uit: Bomma zegt nee van Sprekershoek van de Schrijverij
Aanlegplaats 