Nu de grenzen geopend zijn, kan er weer gereisd worden. Het Letterenhuis in Antwerpen reist doorheen de tijd en neemt ons mee naar het fotoarchief van Stijn Streuvels. De schrijver van De Vlaschaard was eveneens – zoals Kristien Bonheure in een enthousiasmerend stuk getuigt – een getalenteerd fotograaf. Marieke Groen drinkt op een writer’s residence met een Servische vertaalster rode wijn en prosecco en prijst zich gelukkig dat haar laptop dienst doet als hoofdkussen. Tot slot komt Chrétien Breukers, in een fascinerende opsomming, tot de gelukkige vaststelling dat hij een deur bezit waarop zijn naam prijkt.
‘Wat fotografeerde Stijn Streuvels zoal? Arne De Winde, curator van de expo: “Wat hem drijft is de drang om dingen vast te leggen, ze niet te verliezen, om te documenteren, te capteren. Vandaar de hoeveelheid beelden. Heel vaak zijn het geen uitzonderlijke, maar net banale beelden uit het dagelijkse leven: het spel met de kat aan het raam, met de hond, de poppen van de kinderen. Dat maakt zijn fotografie ook hedendaags, want hij legt dingen vast die universeel zijn, die ons allemaal fascineren in onze nabije omgeving.”‘
Uit: speelvogel van Kristien Bonheure
‘Het is toch wel opvallend,’ zeg ik dan, ‘het zijn altijd van die typische figuren in writer’s residencies, je treft er nooit eens een normaal mens aan.’
Nederland laat een stilte vallen.’
Uit: prikkels van Marieke Groen
‘Ik loop door de lange gang op zoek naar de deur met mijn naam tot ik er ben; ik open hem en trap hem aan de binnenkant weer toe. O, de vreugde een deur te hebben met Breukers erop, de vreugde dat mijn bestaan wat dit betreft volledig klopt.’
Uit: week-35 van De Nieuwe Contrabas
Aanlegplaats 