Het fijne aan lezen is dat je het haast overal kan doen. Thuis op de zetel, in de rij voor de kassa, op de tram, of, zoals ik vroeger deed, tijdens de wiskundelessen met een boek op mijn schoot, half verstopt onder de schooltafel. Hoewel je een boek met je kan meedragen en het verhaal zich in je hoofd ontvouwt, kan het je juist ook verbinden met een specifieke plek in de stoffelijke wereld. Zo werkt mijn geheugen toch: zeg me welk boek ik las en ik kan je precies vertellen waar ik toen was.
Wanneer ik me de titel en cover van een gelezen boek voor de geest haal, weet ik weer welk jaargetijde het was, welke muziek ik in die periode draaide, hoe ik me voelde, naar welk café of park ik ging om te lezen. De schrijvers van de vangst van deze week weten literatuur ook met plaats te verbinden, elk op hun eigen manier. Tanja krijgt boekentips uit een Brusselse kringwinkel, Rob van Essen ontdekt met enige tegenzin de Parijse boekwinkel Shakespeare & Co en Sofia de Valk wordt al dichtend de rivier het IJ.
Op de terugweg liggen verdorde kerstbomen te wachten tot ze worden opgehaald. Op een vensterbank staat een lege doos van roomijs met afgedankte champagneglazen. Hoeveel jaar zouden ze zijn meegegaan? Hoeveel feesten hadden ze beleefd, overleefd? Wiens lippen hadden er allemaal aan genipt? De dingen zwijgen, maar vertellen ons soms zo veel.
Uit: Mist van De Rode Valies
Ik aarzel, is het niet een beetje een tourist trap, het is niet het oude oorspronkelijke Shakespeare and Co, niet en nooit geweest zelfs, de Amerikaan die deze tweede winkel heeft opgericht is inmiddels ook al overleden en kijk eens hoe druk het binnen is, er staat een lange rij voor de kassa, allemaal jonge instabiele Amerikanen die hier hun Sylvia Plaths, Hemingways en Kerouacs komen afrekenen – maar ze wil graag dat ik het zie en ik ga met haar mee naar binnen en als we eenmaal door de eerste drukke en smalle ruimtes door zijn (met kasten vol boeken van diverse lost generations) zie ik wat het is: gewoon een grote Engelstalige boekhandel.
Uit: dagboekfragmenten, januari, parijs van reddend zwemmen
Ik had nog nooit zo’n woeste menigte gezien,
daar tussen de stad en het land erboven,
zo klotsend tegen haar dijen, tegen de dijen van de gvb
Uit: Stukje zonder opzet van Babel Magazine
Aanlegplaats 