Eén van de meest interessante lessen uit de menswetenschap die economie heet, is toch wel dat je een uitgave nooit mag verantwoorden door de investering die al gedaan is. Een slecht boek lees je best niet uit, ook al heb je er al 210 pagina’s op zitten. Twijfels over de aanleg van een dure tunnel? De miljarden die al uitgegeven zijn aan onderzoek, consultants en communicatie mogen nooit de reden zijn om dat project dan toch maar uit te voeren. Enzovoort. Doorzetten wordt zwaar overgewaardeerd.
Vaak is het heel verstandig om het bijltje erbij neer te leggen, de handdoek in de ring te gooien of de pijp aan Maarten te geven. Onze bloggers weten dat. Tammie Schoots stopt met haar media-carrière. Jan-Paul van Spaendonck stopt met doen alsof zijn archief hem zal laten voortleven na de dood. Jan-Willem Lubbers roept op om te stoppen met het nastreven van idealen.
Alhoewel ik nooit echt gelukkig ben geweest, verkeer ik nog steeds in de illusie dat ook ik een fijn leven kan leiden. Na die ene radio-aflevering, dan word ik gezien. Na die ene talkshow, dan gaat mijn prins op het witte paard me benaderen. Als ik maar hard genoeg werk gaat iemand vanzelf zeggen: wij bieden je een baan. Elk optreden zou een bouwsteen naar dat fijne leven moeten zijn, het wil maar niet gebeuren.
Uit: Ik stop ermee van Babel Magazine
Ik zie hoe hij kijkt naar mijn uitpuilende boekenkasten. Naar mijn archieven. Een plank vol met dit, een doos vol met dat. Voorbije jaren, vastgelegd in brieven, dagboeken en memorabilia. Afkeurend kijkt hij. Of in elk geval ongemakkelijk, vol onbegrip. Ik begrijp dat er van hem niets te verwachten valt als het aankomt op het behoeden van wat ik beschouw als mijn erfenis.
Uit: Voorheen Rookzangers Notitieblog (33) van Jan-Paul van Spaendonck
Laten wij onze waarden niet meer baseren op geprojecteerde werkelijkheden die niet bestaan of waar we slechts vage vermoedens van denken te hebben (geen hemel en hel of nirwana, geen spirituele sprookjeswerelden), niet meer op boeken (Bijbel, Koran, Daodejing, Das Kapital …), historische perioden (Oudheid, Renaissance, Verlichting …) of personen (Jezus, Mohammed, Lao Zi, Marx …). Geen beloften meer van betere of paradijselijke werelden achter een verre horizon in tijd en ruimte, geen verlangen meer naar zuiverheid. Geen idealen meer, maar de acceptatie van een imperfecte en voortdurend transformerende wereld.
Uit: #1855 honderd woorden (25) van Jan-Willem Lubbers
Aanlegplaats 