De blog van Ivo Victoria is terug. En dat is goed, dat is heel goed zelfs. We zouden echter geen blogplatform zijn als we langer bij de naakte feiten zouden blijven ronddobberen dan strikt noodzakelijk om de binnenweg naar onze gevoelens bij het gebeurde, onbevaren te laten. Ivo Victoria is namelijk terug met een slag om de arm waar wij bloggers het moeilijk mee hebben.
Lees zelf maar. Feit is: als ik op deze website weer wat blogjes begin te publiceren, dan weet je dat het bijna zo ver is. De motor draait warm, ik ga een aanloopje nemen, mezelf op gang trekken, en dan – net wanneer mijn blogjes een acceptabel niveau beginnen te halen – knijp ik er hier weer keihard tussenuit om mij aan the real deal te wijden, dan weten jullie dat vast, en het valt niet voorspellen hoeveel blogjes ik daarvoor nodig zal hebben.
Daar. De blog als middel en niet als doel. We zullen de reis en de bestemming in de sloot laten gisten, maar we mogen toch zeker nog wel eens herhalen dat the real deal een illusie is? Of alleszins, dat die real deal niets meer is dan een beschouwing van tien seizoenen van RuPaul’s Drag Race?
Logischerwijs ben ik halverwege seizoen 13 begonnen met kijken op MTV en dat alleen omdat Kandy Muse ruzie had met Tamisha Iman. Gefascineerd door het feit dat mannen, dressed as girls, ruzie maken als een stel hysterische wijven, moest ik wel blijven kijken. Wie zijn deze mannen en waarom hebben ze voor deze kunstvorm gekozen? Zelfexpressie, entertainment? En wat doen ze eigenlijk bij zo’n Dragrace?
Uit: Drag van Marita’s overpeinzingen
Of dit. Wat is er méér real deal dan een jongetje op noppenschoenen?
Ik leer bij! Inmiddels weet ik ook dat de stekels onder die stekelschoenen eigenlijk noppen zijn. Ze maken een mooi geluid, vind ik, of toch op straatstenen. Je moet Punkie zien lopen op die Nike-Superfly-weet-ik-veel-wats. “Doe het nog eens”, zeg ik. “Wandel nog eens heen en terug!” Klik, klak, klik, klak, op die dunne beentjes. Dan geniet ik. Punkie heeft pech met zijn supporter. Zij heeft geen verstand van de essentie.
Uit: Ongeschikt mens van An Olaerts
An Olaerts heeft wél verstand van de essentie, juist wel! Ze weet het goed genoeg. Zelfs Gilles, Ivo Victoria’s tegenspeler, weet het. Warmdraaien is de essentie.
‘Ben je al aan het schrijven?’ vroeg Gilles toen we in het steegje voor Kapitein Zeppos heus niet stonden te roken.
‘Bijna,’ zei ik.
‘O, ben je het aan het uitstellen?’ riep hij verlekkerd. ‘Ben je het aan het opbouwen in je hoofd?’
‘Ja,’ zei ik. ‘Zoiets.’
‘Heerlijk,’ zei Gilles. Hij zuchtte en keek me aan alsof hij aan seks dacht, en wellicht was dit ook zo.
Uit: Bijna. van Ivo Victoria
Aanlegplaats 