Vroeger was alles beter.
Zelfs het kapitalisme, dat toen geen overwinsten boekte alsof het de overstertfte van de voorbije jaren betreft, en er wel voor zorgde dat een beetje Messias gewoon aan de slag kon.
Wat vinden onze terug kijkende bloggers? Wat brood en vis om te vermenigvuldigen bij Erik Herbosch en Jean-Paul Van Spaendonck, kleren voor de naakten bij Sarah De Grauwe.
Misschien kan er toch nog iets worden gered in deze wereld.
Bakkerij Theunis was gesloten. Bakkerij De Block bestaat niet meer. De bakkers aan de Laaglandlaan en Akkerbouwstraat zijn weg. Het valt op hoeveel van wat ooit was, er niet meer is. Mijn dorp is gepimpt. Geüpdatet. Het is mijn dorp niet meer, het is nu Een Gemeente. Voorgeborchte van de stad. Een opgeschoten kind.
Uit: Een klein volkoren, op De Sprekershoek van de Schrijverij
Ik loop naar het plein. Rechts van me de Canarische Viswinkel met zijn mediterrane blauwe letters. Wat is dat eigenlijk, een Canarische Viswinkel, en hoe lang is die zaak hier eigenlijk al? Het lijkt iets vertrouwds van vroeger maar kan net zo goed een terloopse observatie van de laatste tien jaar zijn. Ik ben veel op de Slotermeerlaan geweest in die tijd, we repeteerden er wekelijks met het Tuinstadtheater. Ik moet die viszaak vaak hebben gezien.
Uit: Schrijversbuurt op Voorheen Rookzanger
Aan de hangers hing een hele eeuw in tassen, jassen, dassen, en eigenwijze cocktailjurken, trenchcoats, hoeden, diadeems, balmorals en klakkebussen; alles waar je ooit van droomde, Gabriele had het wel. Ieder stuk een parel, in de voering steeds verhaal. Alsof je in de huid kroop, in het tweedehandse leven, van een mens die lang gestorven was… Van een klein en mager vrouwtje, dat goed stond met turkoois; een dametje van stand, dat oog had voor een blindzoomsteek, en paarlemoeren knopen.
Uit: Gabriele Vintage op Sarah De Grauwe – De Grauwe Gekheid
Aanlegplaats 