Drie spannende blogs om gezellig voor te lezen bij het vuurtje dat in arren moede
werd gemaakt met de poten die ze vanonder je stoel hebben gezaagd en wat energiefacturen die lekker branden.
Als dat niet stemmig is in deze donkere dagen weten wij het ook niet meer.
Koen Vandenborre begint zijn bevreemdend verhaal met het einde van een wedstrijd (gelijkspel met Duitsers nog wel). Plots belt er een zwarte gedaante aan…
Martin Pulaski fluistert dan weer bezwerend over ‘de schaduw die huilt als een wolf’ of is het een blueszanger uit Mississippi? Pulaski’s woorden bewegen virtuoos, als penseelstreken van expressionistische schilders. De donkere gedachten raken het vuur van de muziek. Eliane De Bleser schreef een bloedstollend kortverhaal: ideaal als toetje, wanneer het vuur nog smeult, iedereen slaapdronken is en Pierlala verschijnt.
Einde wedstrijd! – Die Mannschaft zag er opgelucht uit, ondanks de 1-1 leken ze goedgemutst richting spelerstunnel te wandelen. Duitsers die genoegen nemen met minder dan een overwinning, dan weet je dat er iets grondig fout zit op astraal vlak.
uit: En op het einde wint … op Oefeningen in rusteloosheid
Wees op je hoede als je smacht naar erkenning, en meer nog naar roem. Denk aan De schaduw, dat onovertroffen verhaal van Hans Christian Andersen. Je schaduw kan zich los van je maken en met de dag donkerder en sterker worden, zodat jij op den duur de schaduw van je schaduw wordt en hij, je schaduw, met de beloning en de eer voor al je zwoegen gaat lopen.
uit: Zéro de conduite: schaduwen op Hoochiekoochie
Soms…
uit: XXKort-11 op Andere Woorden
Aanlegplaats 