Vorig jaar, ergens in de lente, bezocht ik een vriend in Palermo. Er is de haven, er is het eten, er is de muziek en de zon die ook in koude maanden nog wat nazindert in de muren van de huizen. Zelden zag ik een wildere stad. Op een van de wandelingen langs de haven zag ik hoe een oude man netten boette in zijn sloepje, bij valavond. Ach, een visser te zijn bij valavond, dacht ik toen.
Als gastvisser trok ik voor het eerst in jaren nog eens ouderwets gezellig van blog tot blog, met het doel een mooi netje vol stukjes te vangen. Algauw merkte ik net als vroeger, toen ik me vaker door de blogs op het wilde web las, dat het niet zozeer gaat om de stukjes te laten bijten, wel om het gebeten worden.
Ik liet me met graagte bijten door Mark Verstraelen, An Olaerts en Gerbrand Bakker.
“Laatst kwam de verantwoordelijke van de leefgroep waarin Kleindochter verblijft verslag uitbrengen bij mijn dochter die in een rolstoel woont. Dochter keek niet uit naar dat gesprek, “die mevrouw babbelt de hele tijd, ik krijg er geen speld tussen, hoe kan ze dan eens naar mij luisteren?”
Uit: Luister: tegenwind op Sjongesjonge
“Kortom, wij zijn kinderen van de splintertijd. Punkie nog meer dan ik. Je merkt het aan de kauwgomballen. Hij plopte ze alle 16 tegelijk uit de strip en slokte ze allemaal op, plus de 5 extra kauwgomballen van Yussuf. Hij wilde lachen om het nieuwe record, maar het ging moeizaam. Al zijn kaakspieren moesten hetzelfde doen: een reusachtig plaksel van suiker, mastiek en E-nummers onder de knoet houden. Hompf. Hompf. Hompf. Daarbij moest ergens ook nog speeksel worden afgevoerd. Sjlurmpf. Sjlurmpf. Het ging niet. Het ging niet. En toen gebeurde het.”
Uit: 21 kauwgomballen door An Olaerts
“Vanochtend wilde ik een afspraak maken bij de huisarts. Ik deelde de dienstdoende mevrouw aan de receptie mee waar ik last van had: ‘Algehele belabberdheid.’ Dat leek me wel veelzeggend. Maar dat vond zij niet. Ze vroeg me het nog eens. ‘Algehele belabberdheid,’ zei ik nog maar eens. Nou, daar kwam ik niet mee weg. Aan het einde van het gesprek hing ze nogal geërgerd op.“
Uit: Chinezen en appelflappen door Gerbrand Bakker
Aanlegplaats 