Wij hadden de eer om Vlaanderens zachtste kracht een paar vragen te stellen over bloggen en schrijven op het net. Johanna Pas is literair vertaler en auteur. Ze was eigenaar van lgbtq-boekhandel en -uitgeverij Kartonnen Dozen en maakt deel uit van de Klimaatdichters en Watlab. Onlangs verscheen bij Poëziecentrum haar prachtige dichtbundel “Was, of hoe ik mijn huid verloor”. Ze schreef ook de teksten voor het boek “Voor mij alleen” met foto’s van Koen Broos en samengesteld door Lies Colman.
- Een blog. Waarom heb je er zelf (g)een?
Ik heb een blog gehad. Daarop postte ik gedichten en korte teksten, meestal met een afbeelding. Die deelde ik dan via Facebook of met abonnees en ik verstuurde maandelijks een nieuwsbrief waarin de meest recente posts stonden.
Meer en meer namen mijn posts op Facebook de rol van mijn blog over. Het leek omslachtig. Ook technisch moest ik mijn site en blog up-to-date houden en dat vond ik steeds moeilijker. Mijn dagelijks werk in de boekhandel nam ook steeds meer tijd in beslag en daarvoor moest ik al zoveel uren achter de computer zitten én social media onderhouden én nieuwsbrieven maken. Dat wilde ik voor mijn eigen creatieve teksten niet ook nog eens doen.
Zo lang ik mijn blog had, heb ik er wel veel plezier aan beleefd. Het was een directe manier om met een publiek te communiceren en mijn teksten te “testen” – tussen lezingen en publicaties door, en bovendien was het voor mezelf ook een soort archief van wat ik doorheen de tijd had gecreëerd, waarin ik zelf soms op zoek ging naar een gedicht dat ik ergens voor wilde gebruiken.
Nu heb ik mijn website vereenvoudigd tot mijn recent werk en gebruik ik social media om te communiceren met mijn lezers (een Facebook-groep voor teksten, een LinkedIn-profiel met meer info over wat ik doe en mijn professionele achtergrond, Instagram voor korte gedichten met beeld erbij).
- Wie zou er absoluut een blog moeten beginnen, en waarom?
Wie goed is in korte teksten schrijven, zou een blog kunnen beginnen. En van sommige auteurs zou ik het leuk vinden om tussen hun gepubliceerde werken door ook af en toe een kort stukje te kunnen lezen omdat ik zo hongerig ben naar hun werk en het geduld niet heb om op een nieuw boek te wachten. Een blog is daarvoor een perfect medium omdat de teksten bereikbaar en vindbaar blijven. Social media zijn vluchtiger. Daar verdwijnt het in een lange rij.
- Wij, bij Aanlegplaats, zoeken er al een tijdje naar, en we krijgen het maar niet scherp: wat maakt dat een blog echt goed is?
Ik heb het hier nu specifiek over literaire blogs. Wat ik goed vind zijn korte teksten die je meteen grijpen, teksten die losstaan van elkaar. Wat me ook aantrekt: mooie zelfgemaakte foto’s of afbeeldingen bij een post. En een goede zoekfunctie, waardoor je later teksten kan terugvinden die je eerder gelezen hebt en die je hebben aangesproken.
Er zijn ook blogs waarop een langer verhaal wordt verteld, eventueel opgedeeld in korte stukken die een voor een worden gepubliceerd. Dat vind ik ook wel een interessant idee, maar ik merk dat het voor mij niet goed werkt. Liever kan ik op een willekeurig punt in de blog aanhaken en door elkaar heen teksten lezen in plaats van op een vaste volgorde.
Verder denk ik dat het met blogs net zo is als met boeken: gelukkig is er een grote diversiteit zodat er voor elk wat wils is. Elke lezer vindt iets anders belangrijk en omdat er een grote keuze is, vindt ieder zijn of haar gading.
Aanlegplaats 