Sommigen vinden dat de gevel van hun huis, die nu ook te zien is op Google Street View, onherkenbaar moet worden gemaakt. Maar dat is toch te gek? Een gevel is toch een gevel en dient nu toch net om gezien te worden?
Onze bloggers kijken niet op een tijdreis meer of minder. Pascal Cornet gaat deze week terug naar 2011 om aldaar de toekomst te voorspellen (hij herpost zijn beste stukken in een serie die onheilspellend ‘afscheid van mijn digitaal bestaan’ heet), Eliane De Bleser teleporteert zichzelf naar 2050 en Marc Vanfraechem blikt eveneens vooruit – met behulp van een tripje de geschiedenis in uiteraard. In dit geval niet tot de gebruikelijke jaren dertig, maar tot de sombere jaren negentig van de Franse Terreur. Hou je vast, daarrrr gaan we!
Toen regeerde de Deugd. Onkreukbaren zoals Robespierre of Saint-Just hielden daar strikt de hand aan. Boeken werden verboden en mensen geguillotineerd. Wat dat betreft loopt woke vandaag hooguit enkele trainingsrondjes. Beetje manieren leren aan Rowling, Dahl of Fleming, en bij ons aan Lindgren en Dante. Paar woordjes vervangen of schrappen. Of een rector die privégesprekken openbaar maakt en eigengereid sancties oplegt. Maar dat werkt wel, en smaakt wellicht naar meer want zo’n onverlaat kan rustig zijn gang gaan zonder dat het academisch personeel hem vertelt dat hij mag ophoepelen.
Uit: Klein beginnen van Victa placet mihi causa
Interessante gedachte overigens: hoe ouder de foto’s zullen worden, hoe meer schimmen er zullen rondwaren in de straten van Street View en dan wordt Google Street View wérkelijk interessant omdat we ons dan eindelijk een idee zullen kunnen vormen van het hiernamaals.
Uit: Straatzicht van het leven als voorlopige oplossing
‘Na verloop van tijd zal ik twee keer moeten duwen om hetzelfde resultaat te hebben,’ zei ze. ‘En na een jaar of zo drie keer. Maar het toestel zelf kan niet stuk, hoeft niet opgeladen te worden en zal nooit verslijten.’
Aanlegplaats 