Veel lijstjes deze periode! Voor wie maken we die eigenlijk? Wie zegt het ‘voor zichzelf’ te doen, komt bedrogen uit, weten we na het lezen van Thijs Feuth. Hij claimt dat ons zelfbewustzijn in feite zelfbedrog is. Alleen de ander bestaat. “In werkelijkheid bestaan we alleen voor de vos die ons ruikt en voor de minnaar en zijn of haar gestreelde zinnen.” Onverhoopt geroken door de vos? Marieke Groen komt met goed advies in haar lijstje ongepubliceerde stukjes. “Altijd je blik op de vloer richten, nederig doen, duidelijk maken wie de baas is.” De ander dus. Maar: als we zelf niet bestaan, wie laat Philippe Clerick dan zo onvoldaan voelen als hij niet vier maar drie zure hosties eet? Als we onze oplader zonder telefoon in de prise laten zitten? Als we kopiëren, zonder te plakken.
Het is te laat. Voortaan is het voor hem ondenkbaar dat hij niet bestaat. Hij is ongeneeslijk ziek, de vinger op de borst is een onmiskenbaar symptoom. Hij kan niet meer anders dan geloven in dat gevaarlijke drogbeeld van de ik. De vos heeft gelijk: alleen de ander bestaat. De ik is een verleidelijk verzinsel want als ik voor jou besta en jij voor mij, dan moet ik ook voor mezelf bestaan. Het lijkt een eenvoudige optelsom die ons eigen bestaan onweerlegbaar vaststelt, maar in feite is het dialectiek die ons op een dwaalspoor zet.
Uit: De ingebeelde ik van Thijs Feuth
Ik luisterde een aflevering van de podcastserie This American Life terug die me altijd was bijgebleven. Het ging over ontvoeringen. Wat je moest doen als je ontvoerd was. Als je ontvoerd bent moet je meteen duidelijk maken dat er bij jou niks te halen valt, je familie is arm, jij hebt geen cent. Als ze doorhebben dat er bij jou niks te halen valt ben je niet meer interessant voor je ontvoerders. Ook moet je ervoor zorgen dat ze je als mens gaan zien. Je kunt een paar woorden in hun taal leren, als ze een vreemde taal spreken, en proberen gesprekjes met ze aan te knopen. Niet te opdringerig, niet te joviaal. En altijd je blik op de vloer richten, nederig doen, duidelijk maken wie de baas is.
Misschien is het niet handig dat ik deze tips vrijgeef, nu gaat iedereen ze natuurlijk toepassen en kidnappers zijn ook niet achterlijk.
Uit: De outtakes van 2021 – stukjes die ik niet postte dit jaar van Marieke Groen
Ik las ergens dat van alle snoepjes, de zure ouwels, ook wel ‘zure hosties’ genoemd, het minste calorieën bevatten. Er staat een doos van zulke hosties in onze bergruimte. Af en toe haal ik er vier tegelijk uit en eet die onmiddellijk na elkaar op. Laatst deed ik het weer, terwijl ik de de keuken aan het opruimen was. Achteraf liep ik vijf minuten met een onvoldaan gevoel in het huis rond. Wat was er aan de hand? Nader onderzoek leerde mij dat ik tijdens mijn keukenwerkzaamheden één van de hosties ongenuttigd op het aanrecht had laten liggen. Drie of vier, het maakt een wereld van verschil.
Uit: Kortjes van Philippe Clerick
Aanlegplaats 