Je hebt productieve en spaarzame bloggers. Marieke Groen behoort tot die laatste categorie. Ze schrijft slechts sporadisch stukjes, maar telkens wanneer een nieuw verhaal van haar verschijnt maakt mijn hart een vreugdesprong. Want ze bewaart perfect de balans tussen vreugde en verdriet. Wie bovendien een titel als Net als Barbapapa kan verzinnen, kan bij mij niets verkorven. Laat u meeslepen door haar verhaal Oversized, dat voor de rest niets met Barbapapa te maken heeft.
Zijn er grenzen aan de fantasie van Tom Wouters? Ik begin er ernstig aan te twijfelen. Telkens als ik hem lees, verlang ik opnieuw naar mijn kinderjaren. Het mooie is dat het bij hem ook nooit duidelijk is of het ‘Wahrheit oder Dichtung’ betreft. En al helemaal niet in het wonderlijke en heerlijk absurde Vereniging der Zuid-Nederlandse encyclopedisten – waarvan ik stiekem hoop dat het allemaal op Wahrheit berust.
Bij Katrin Van de Velde twijfel je nooit aan de echtheid van haar verhalen, noch aan haar oprechtheid. Wanneer het miezert in haar leven is ze op haar allerbest. In Dinsdag 28 maart 2023 neemt ze de lezer bij de hand naar het land dat duizend en één regensoorten kent: Schotland. Het stuk is zo mooi dat je stiekem uitkijkt – in dit langste aller tussenseizoenen – naar het aanbreken van de volgende herfst.
‘Ik liep door, maar merkte dat ik een beetje van mijn stuk was. Onopvallend bekeek ik mezelf in het spiegelende glas van een pand dat ik passeerde. Ik liep de brug over, koos het knuppelpad en de hele tijd dacht ik aan de jongens en aan wat ze hadden gezegd. Tegen mij, een volwassene. Kutkinderen, zei ik zachtjes in mezelf.’
Uit: Oversized van Marieke Groen
‘Bovendien hadden ze zich tot doel gesteld om een encyclopedie te schrijven met “uniek wetenswaerdig materiaal”, en dus schreef de notulist van dienst telkens alleen die feiten op die maar één van hen kende. Zodra iemand te kennen gaf dat hij ook al gehoord had van ‘dat merkweerdig verschijnsel’ of ‘die eigenaerdige plant’, kwam dat onderwerp niet langer in aanmerking voor het naslagwerk waar ze aan bezig waren. Ze streefden niet naar volledigheid, maar naar uitzonderlijkheid. De lat lag dan ook bijzonder hoog in zo’n belezen kring, en op heel wat avonden werd er niets genoteerd.’
Uit: Vereniging der Zuid-Nederlandsche Encyclopedisten van Tom Wouters
‘Ik was een beetje uitgetoond. En uitgepraat.
Niemand ziet mijn gepersonaliseerde armbanden.
Niemand ziet mijn nieuwe kapsel.
Niemand zag mijn oude kapsel.
Niemand ziet mijn mooie, zorgvuldig uitgezochte kleren.
Niemand zag me stikken in een saffraanpil.
Niemand hoort mijn roep om hulp.
Niemand ziet mijn -7 kilo.
En al helemaal niemand ziet wat daar allemaal onder zit.’
Uit: Dinsdag 28 maart 2023 van Katrin Van de Velde
Aanlegplaats 