Elias is diep in gedachten. Als ik naar hem omkijk, lijkt hij het niet op te merken. Pas als ik zijn aandacht trek begint hij te lachen. De druktemaker die hij binnen vier muren is, verandert in de buitenlucht in een filosoof van amper acht maanden oud. Ik geloof dat de mens een buitendier is,Meer lezen over “Thijs Feuth”
Categorie archief: Haven
Julie Cafmeyer
Schrijfster, theatermaakster, columniste voor De Morgen, occasioneel journaliste in Antwerps corona-rampgebied. Volg mee met de alledaagse observaties van Julie Cafmeyer, en kom terecht in een wereld vol wondere figuren. Haar columns bespannen het brede spectrum van het menselijk bestaan, en werpen een persoonlijke blik op hedendaagse, historische en ingebeelde gebeurtenissen. Ik schrok me rot toen erMeer lezen over “Julie Cafmeyer”
Verwoede noten
Kent u Gerrit Krol (1934 – 2013) nog? Romancier, essayist en IT-er. Een van de eerste IT-ers bovendien, uit de tijd dat mainframes nog hip waren en programmeurs mysterieuze wezens met speciale krachten. Verwoede Noten baat een beetje in dezelfde sfeer, en geen toeval – de schrijver ervan is ook IT-er. Soms moet een mens brekenMeer lezen over “Verwoede noten”
De Honingpot
Schiep Bouazza dan letterlijk een gevleugeld woord? Wie zijn hoofd in De Honingpot stopt, blijft plakken. Bezieler Marc Kregting publiceert sinds 1989 teksten in tijdschriften, kranten en boeken, en beheerde het literaire tijdschrift de Biels. Als pianist en componist verzorgde hij jazzfunkoptredens, en maakte onderweg de animatiefilm Used to be a. In De Honingpot verwent hij zijn lezer metMeer lezen over “De Honingpot”
Ministerie van Hysterie
Ik ben vrouw. Ik ben alle meisjes die ik wil zijn, ik word nog elke dag alle vrouwen die ik ben. Ik ben uniek en universeel tegelijkertijd. Soms ben ik onzeker, en soms ook niet. Soms voel ik me heel klein, en soms ben ik groot, groter, groots. Het Ministerie van Hysterie is de uitlaatklep van LauraMeer lezen over “Ministerie van Hysterie”
Anton Voloshin
thans regent het weer stront Anton Voloshin kreeg naar eigen zeggen de schrijfmicrobe reeds te pakken als kind van acht, en sindsdien verdwijnt hij niet alleen in verhalen maar schrijft hij ze ook. Niettemin waren wij in het bijzonder getroffen door zijn rake poëzie. Klaar of onklaar, daar zijn we nog niet uit (en dat is misschienMeer lezen over “Anton Voloshin”
De Rode Valies
Melancholie klinkt in de stad net iets anders dan in de natuur. Enfin, zo voelt het toch voor Tanja Wentzel, schrijfster van De Rode Valies. Enkele dagen geleden nog heb ik aan haar gedacht. Na al die jaren mis ik haar nog steeds heel erg, bij vlagen. Nu staat ze hier na vijfendertig jaar opnieuw voorMeer lezen over “De Rode Valies”
Bart Moeyaert
Aan een nieuw adres moet je wennen. Als je ergens pas woont, moet je eerst elke vierkante centimeter hebben aangeraakt, dan wordt het huis van jou. De eerste paar maanden loop ik zelf als het ware met een troffeltje en een paleerijzer rond, alsof ik een archeoloog ben die tekens van vroeger wil blootleggen. Van elkeMeer lezen over “Bart Moeyaert”
Kotsen op woensdag
In meeslepende, gebalde miniaturen weet de zelfverklaarde cynicus Sam Sterckx, de poète maudit achter Kotsen op woensdag, ons zijn wereld vol lethargie en Chandleriaanse spitsheid binnen te trekken. Geen licht in de duisternis voor romantische zielen, althans niet voordat het donderdag is geworden. ‘In gedachten sleep ik mijn voeten door de straten van mijn verloren jeugd.Meer lezen over “Kotsen op woensdag”
Het kleine kijken
Caro Van Thuyne is een compromisloze schrijfster, met een geheel eigen stem. Lees haar roman Lijn van wee en wens (Gouden Uil 2021!) of haar verhalenbundel Wij, het schuim, en u weet wat we bedoelen. Op het kleine kijken laat ze in haar persoonlijke kaarten kijken, toont ze in alle kwetsbaarheid hoe duur die egelachtige, weerbarstige houding wel is. En hoeMeer lezen over “Het kleine kijken”
Aanlegplaats 