In mijn interview met Aanlegplaats had ik het al over oprechtheid in een blog. Ik hou van mensen die zeggen waar het op staat, liefst met humor gebracht. Echter, de lijn tussen oprechtheid en oeverloos gezaag is soms dun. Het is een ware kunst om je te balanceren op die koord. Enter: Julie Cafmeyer. MetMeer lezen over “De vangst van Lennart Vanstaen (#185)”
Tag archief:in caso di nebbia
Het wiebelt (vangst #169)
Het leven is wiebelig, wiebelie-wobbelie wiebelig. Wij zijn wiebelig. We worden uit bed gespoeld, kunnen niet vermoeden wat komt, raken onszelf een beetje kwijt. En wiebelen voort. We verliezen stukjes van onszelf: als we weggaan, als anderen weggaan. Eenzaamheid. Nieuwe stukjes zullen zich aandienen, als water dat over de kant klotst. We forceren niets. WeMeer lezen over “Het wiebelt (vangst #169)”
Met de hand gemaakt (vangst #152)
Dat wij geen machines zijn met radartjes, plastieken draden en een blinkend moederbord- al gaan steeds meer lieden dat geloven- maar dat wij daarentegen uit vlees en bloed en zweet en tranen bestaan, dat vertellen de volgende dames. Knappe dames die weten dat we nog uit vlees en bloed en zweet en tranen bestaan enMeer lezen over “Met de hand gemaakt (vangst #152)”
Smakelijk! (vangst #126)
Ik ontving een berichtje van D. met de vraag of alles wel goed met me gaat. En waarom ik niet meer schrijf. De D. die Katrin Van de Velde hier citeert ben ik niet, en dat zeg ik niet zo maar: over wie of wat je ook schrijft, iemand zal zich wel verontgelijkt voelen. EnMeer lezen over “Smakelijk! (vangst #126)”
Tussen de plooien van de seizoenen (vangst #113)
Je hebt productieve en spaarzame bloggers. Marieke Groen behoort tot die laatste categorie. Ze schrijft slechts sporadisch stukjes, maar telkens wanneer een nieuw verhaal van haar verschijnt maakt mijn hart een vreugdesprong. Want ze bewaart perfect de balans tussen vreugde en verdriet. Wie bovendien een titel als Net als Barbapapa kan verzinnen, kan bij mijMeer lezen over “Tussen de plooien van de seizoenen (vangst #113)”
De vangst van Stijn Tormans (vangst # 85)
Martin Pulaski schreef ooit dat stukken die hij digitaal leest hem nooit lang bijblijven. Die zin had ik met fluostift willen onderstrepen op mijn scherm. Consequent is hij wel niet, want in zijn kroniek van een kamertjeszondaar staan wél veel stukken om nooit te vergeten. Ik denk soms dat Pulaski over elke dag in deMeer lezen over “De vangst van Stijn Tormans (vangst # 85)”
In caso di nebbia
Wanneer ik de dienster het metalen trapje naar het terras zie afkomen met in haar handen een blad met daarop twee dampende cappuccino’s, weet ik dat ze dadelijk de inhoud van een van de koppen in de schoot van een klant zal gieten. Ik zie het aan de lichte, nauwelijks waarneembare aarzeling van haar voetenMeer lezen over “In caso di nebbia”
Aanlegplaats 